Eimreiðin - 01.01.1941, Qupperneq 59

E'mreiðix NÝFUNDNALAND OG FJÁRHAGSHRUN ÞESS
45
>missa þingskörunga og frambjóðenda til þings. Þá var póli-
tíkin komin til sögunnar, og þá hófust flokkadrættir að marki
°g einlæg barátta uni völdin. Þá fyrst uppgötvuðu þing-
menn kjötpott landsins og lærðu að færa upp úr honum (alveg
ems og sagt var hjá okkur um svipað leyti). Síðan komst sú
'enJa á, að hver flokkstjórnin tók við af annarri, því að ætíð
eíldust andstæðingar nýrrar stjórnar til heiftugrar atlögu, eftir
sitt fyrra fall. Svona geklc koll af kolli. Siðustu 12 árin (1920
1932) urðu átta stjórnarskipti (hver silkihúfan upp af ann-
airi). Sérhver ný stjórn gerði sér að skyidu að yfirbjóða þá
tyrrverandi í ótrúlegu sukki með landsfé og þeirri reglu fylgt
hjálpa sér og sínum, en gjöra andstæðingum allt til skap-
^aunar eins og t. d. að taka frá þeim alla bitlinga, er þeir
höfðu fengið hjá fyrri húsbændum. Það var jafnvel komið
1 tizku að víkja miklum þorra af embættismönnum frá störfum
°S skipa nýja í þeirra stað. Nýir og nýir komu til, en var vikið
^rá, þegar þeir voru nýfarnir að kynnast skylduverkum sínum.
hetta ástand var m. ö. o. svipað og forðum, þegar Örn stýri-
Inaður fékk engu ráðið. En hér var enginn Ólafur pái til að
iaka i taumana.
Það er til þess tekið, hve þingkosningar á Nflandi voru
seinast orðnar heimskulega kátlegar. Tveir eða fleiri mál-
skrafsmenn buðu sig fram móti eldri og reyndari heiðursmanni.
Hann var viss að falla. Yngri mennirnir kunnu ætíð að slá á
Þá réttu strengi. Sauðsvartur almúginn, fátækir fiskimenn og
kellur þeirra, hlustuðu á með andagt, og unga fólkið var þar
líka til að sjást og gjöra að gamni sínu. Sá frambjóðandinn
var viss að komast að, sem lofaði og laug mestu. Reynsla
fiskiniannanna var sú, að þeir varfærnu og ráðvöndu þyrðu
engu að lofa og þyrðu heldur ekkert að gera, þó að þeir kæmust
að. Þess vegna hlaut sá kosningu, sem þótti líklegastur til að
kjafta sig fram úr öllu og með hrossakaupum ná í bita og
iiíðindi handa háttvirtum kjósendum í hlutaðeigandi útkjálka-
sveit.
Ensk-kanadisk auðmannafélög hafa smám saman fengið
einkaleyfi til að vinna námur landsins og skóga gegn ákveðnu
nfgjaldi. Enn verður ekki séð, hve mikill auður af því kann
að fást, en námurnar hafa ekki veitt atvinnu nema tiltölulega