Eimreiðin - 01.10.1946, Qupperneq 41

Eimreiðin ÆVINTÝRI PÁLS Á HALLDÓRSSTÖÐUM 265
kom og ég lieimsótti liana, tók hún mér vel, en virtist vilja
forðast öll fleðulæti og vildi auðsjáanlega láta mér skiljast, að
hún væri orðin fullvaxta, sjálfstæð stúlka. — Ég skýrði frá því,
að ég væri kominn til Skotlands í sérstökum erindum til hónda
uppi í sveit og myndi dveljast þar þann vetur. Sýndist mer þa
hregða fyrir á henni alvörusvip, svo ég bætti við, að liér gætum
við skrifast á með léttara móti. Játti hún því með kímnibrosi“.
„Veturinn uppi í sveitinni leið um síðir“, segir Páll í minn-
ingum sínum. Og er liann kom til borgarinnar, tók liún a moti
honum á járnbrautarstöðinni og tjáði lionum, að liún væri buin
að fá sér frí frá störfum meðan liann stæði við í borginni, svo
þau gætu eytt þeim dögum saman. Hófst þá nýr þáttur kynn-
ingar þeirra. Og er þau eitt sinn voru á göngu saman í Princess
Street, þar sem blómklukkan telur stundir mannanna, rann upp
örlagastund þeirra. Þau uppgötvuðu, að sálir þeirra voru orðnar
tengdar órofaböndum og hétu livort öðru ævarandi tryggðum.
IV.
Við höfum af framanrituðu máli séð, liversu til þess dró, að
Éáll á Halldórsstöðum fékk konu af skozku þjóðerni og flutti
hana heim á bæ sinn í norðlenzkri sveit. Við höfum séð, að
þeir atburðir voru raunar efni í mikla skáldsögu. Þó hefst, þar
sem því ævintýri sleppir, hin eiginlega skáldsaga. Við fylgdum
þeim á skipsfjöl á leið þeirra í heim norðursins, inn í töfra
hinna björtu nátta, með æskuleikina að baki og fram undan
ráðgátu ókominna daga. Þetta gerðist árið 1894.
Til viðbótar öðrum glæsileik hafði þessari ungu konu verið
gefin ein hin fegursta söngrödd, sem á verður kosið. Varð það
sneinnia landsfrægt á Islandi. Má telja víst, að liún hefði í því
efni náð til mjög liárra marka, ef hún ung liefði hlotið söngnám
°g þjálfun raddarinnar. Sjálfur á ég mér eina Ijósa bernskuminn-
ingu um frú Lizzie. Níu ára gamall var ég á vist á bæ einum
í Mývatnssveit. Morgun einn að sumarlagi svaf ég frammi í stofu
á bænum. Vaknaði ég við það, að hurðinni er hrundið upp og
inn gengur aðsópsmikil kona, forkunnar fögur, klædd með ólíkum
bætti því, sem þá gerðist í íslenzkum sveitum. Hún gekk að
orgeli í stofunni og lióf að spila og syngja. Mér var það óljóst
i 8vefnrofunum, livort þetta væri raunverulegur atburður eða