Eimreiðin - 01.10.1946, Side 83

eimreiðin
Leiklisiin,
*Fimmtugasta leikár Leikfélags Reykjavíkur.
Jónsmessudraumur á fátækraheimilinu.
/
Leikfélag Hafjtarfjarðar: Húrra, krakki!
Á þessu leikári eru 50 ár liðin
síðan Leikfélag Reykjavíkur var
stofnað. Ég hygg, að það sé fá-
títt, ef ekki einstakt, að leikfélag
hfi svo langan aldur. Þar sem
félög áhugamanna hafa starfað
leiklist, hafa þau jafnan orðið
skammlíf. Stundum hafa leikhús
risið upp á grundvelli slíkra fé-
|aga. Þjóðleikhúsin í Osló og Dubl-
ln eru þannig úr grasi vaxin, að-
ems var vaxtartími þessara ágætu
teikhúsa skemmri en Þjóðleikhúss-
his hér — því Þjóðleikhúsið er
ekki fyrst og fremst steinbygg-
ingin við Hverfisgötu, heldur lif-
andi hold og blóð þeirra leikara,
sem flytja inn í húsið. Þeirra
saga er nú orðin 50 ára gömul —
heill þeim með bústaðaskiptin.
Fyrsta verkefnið á þessu merkis-
aii 1 sögu Leikfélagsins var end-
nrtekinn leikur frá fyrra leikári.
Um þann leik hefur áður verið
J'ætt, en ástæða er til að geta
Pess, að ung leikkona, Herdis Þor-
^aldsdóttir, lék að þessu sinni að-
alhlutverkið, Tondeleyo, blökku
stúlkuna, í stað Ingu Þórðardótt-
ur, sem fór utan til leiknáms á-
samt manni sínum, Alfred Andrés-
syni leikara. Herdís var engu
síðri í hlutverkinu — gleðilegur
vottur um fjölhæfni leikkonunar,
sem ég hafði ástæðu til að minnast
á í fyrra hefti Eimreiðarinnar í
sambandi við leik hennar í aðal-
hlutverki sjónleiksins „Pósturinn
kemur —“, en þann leik sýndi
Leikfélag Hafnarfjarðar í fyrra-
vor.
Fyrsta nýja verkefni Leikfélags
Reykjavíkur var „Jónsmessu-
draumur á fátækraheimilinu", eft-
ir sænska skáldið Pár Lagerkvist.
Nafnið gefur til kynna, að þetta
er í aðra röndina ævintýr, í hina
köld raunvera. Risið í sjónleiknum
er langt fyrir ofan þrjá stofu-
veggi leiksviðsins, það er himinn,
heiður, blár, sem hvelfist yfir
kræklótta kalviði mannlífsins.
Nepju eða beizkju kennir ekki í
leiknum, heldur hlýs vorhugar, og