Eimreiðin - 01.04.1948, Page 30

eimreiðin
Steinn K. Steindórs.
Við hlóðirnar.
Við hlóöirnar situr móðir mín,
meðan á katlinum sýöur
— og húmið um hauöur líöur.
Þá hugsar svo margur um lífskjör sín.
Og því horfir móöir mín í eldinn,
minninganna glœöur, á kveldin.
Frá lilóöunum leggur ramman reyk.
— Hún raular, svo tregaþung kvœði
og hugsar um heimsins gϚi,
en hamingju-dísin er svikul í leik.
— Þannig situr móöir mín við eldinn.
— Margt er svo undarlegt á kveldin.
Úr glóöunum vill hún seiöa svar,
er svali hugraun og kvíða.
Þungt er viö þrautir aö stríða,
meö þrekiö brostiö, sem áöur var.
— Og því situr móöir mín á kveldin
og mœnir í fölskvaðan eldinn.
Steinn K. Steindórs.