Eimreiðin - 01.04.1948, Side 62

142
NOKKRAR MINNISGREINIR
KIMP.EIÐIN
ávarpi mínu með orðunum: „Komdu blessaður“ með mjög hrein-
um íslenzkum framburði.
Að þessum fundi loknum var miðillinn baðaður í svita og
ekki minna þreyttur en eftir líkamningafundinn, enda mun mega
telja, að bér séu á ferð eins konar líkamningar.
Þessu næst vildi ég með fáum orðum segja frá lieimsókn minm
lijá Mrs. Peggy Parish í London. Ég bafði liugsað mér að nota
tímann til þess að lieimsækja þau bæði, Mrs. Parish og Harry
Edwards, og ritaði þeim bréf samstundis og ég kom til London.
En svo vildi til, að þau gáfu mér kost á heimsókn bæði sania
daginn, og kaus ég þá fremur að heimsækja Mrs. Parisb. Hún
sýndi mér þá miklu vinsemd að sækja mig á hótelið í einkabif-
reið sinni og kom þangað kl. hálf þrjú síðari hluta dags, ásamt
einkaritara sínum.
Heimili Mrs. Parish, The Sanctuary við Christcliurch Road,
East Slieen í London, er á tiltölulega mjög afviknum og kyrrlátum
stað utarlega í borginni, fyrir sunnan Thames. Eins og kunnugt
er, byggði maður hennar þetta hús og stundaði þar lengi andlegar
lækningar, enda er húsið gert með sérstökum hætti til þeirra
nota. 1 húsinu eru tvær kapellur — lækningakapella, þar sem
allmargir gestir komast fyrir samtímis, og einkakapella, þar seni
frú Parish ástundar sitt eigið bænaliald, og koma þangað fáir
aðrir. Ég átti ekki kost á að vera á lækningafundi, en ég átti
kost á löngu viðtali við frú Parish og einkaritara liennar. Þegar
Mr. Parish andaðist, skildi liann ekkju sinni ekki eftir neinar
eignir, nema þetta hús, og liún kvaðst við andlát hans hafa staðið
á mjög vafasömum vegamótum. Sjálf er hún miðill og stendur
í sambandi við mann sinn og aðrar háar verur, og eftir þeirra
áeggjan ákvað liún að lialda stofnuninni starfandi áfrain og
treysta á fórnfýsi meðbræðra sinna. Eins og kunnugt er, stendur
hún í bréfaskriftum við ótrúlegan fjölda sjúkra manna í niörguni
löndum lieims. Hún æskir aldrei neinnar greiðslu fyrir hjálp
sína, en ýmsir menn láta ótilkvaddir eitthvað af he'ndi rakna til
stofnunarinnar. Sjálfboðaliðar bjóða sig fram til aðstoðar 'ið
hinar miklu bréfaskriftir. Hún tjáði mér, að sér brygðist aldrei
hjálp og lausn á hvers konar vanda, enda trevsti hún öruggleg3