Eimreiðin - 01.04.1948, Qupperneq 64

144
NOKKRAR MINNISGREINIR
EIMREIÐIN
vegar var enginn kór, og söng hver meS sínu nefi. Mér virtist
mjög lítill hátíðablær yfir allri samkomunni, og allir, sem ég
talaði við á eftir, kváðust hafa orðið fyrir vonbrigðum.
Föstudaginn 2. apríl efndu fyrrnefnd sambönd til sameiginlegs
miðdegisverðar í Holbom Restaurant. Samkvæmt núgildandi
sparnaðarreglum Breta mega ekki fleiri en hundrað manns taka
þátt í slíkum samkvæmum. Þarna voru saman komnir belztu
leiðtogar og ýmsir miðlar, bar á meðal liinar fyrrnefndu konur,
sem komu fram í Albert Hall. Að lokinni máltíð fóru fram mikil
ræðuhöld. Ekki böfðu þau verið fyrir fram ákveðin, heldur
kvaddi samkvæmisstjóri samkomugesti til máls. Ég lield, að þama
bafi verið staddir aðeins tveir útlendingar, sem tóku til máls.
Annar var ég, liinn var rússneskur maður.
Þegar ég, að lokinni þessari samkomu, leitaðist við að gera
upp við sjálfan mig ábrifin frá henni og meginniðurstöður, þá
urðu þær eitthvað á þessa leið: Ábugi samkvæmisgestanna og
ást á spíritiskum málefnum var bvort tveggja ótvírætt. En undir*
tónninn í flestum ræðum var einn og liinn sami: söknuður yfir
því, að Bretar nú befðu eigi á að skipa þvílíkum afburðaleið-
togum sem áður fyrri — og eigi lieldur þvílíkum afburðamiðlum.
Spíritisminn í Bretlandi hefur, eins og í Danmörku, færzt inn a
svið kirkjulegrar starfsemi, þar sem miðlarnir eru notaðir í stað
presta. Ég hygg, að þar sem svo báttar til, verði um of slakað
á kröfunum um vísindalegar ramisóknir á vettvangi spíritismans,
strangt og kerfisbundið uppeldi nýrra miðla og óbrigðult sam*
starf við sjálfa stjórnendur miðlanna, en það tel ég vera höfuð-
atriði, sem aldrei megi missa sjónar á.
Ég tel mig að vísu ekki nógu fróðan til þess að geta lagt dóm
á aðstöðu spíritismans eins og hún er í dag, né heldur til þesa
að gera samanburð. En ég óttast það, að hreyfingin nærist nu
mest á gömlum erfðum og skreyti sig fjöðrum rismikilla, en fall*
inna leiðtoga. Þörfin og þráin eftir útsýn og andlegu bjálpræði
fer sífellt vaxandi, eftir því sem öryggið í samstarfi manna og
þjóða virðist fara minnkandi. Þessi aukna þrá getur leitt til bess
meðal annars, að slakað verði á kröfunum um trygga, vísindalega
undirstöðu og sannreyndir. Drukknandi menn grípa eftir h\ erju
liálmstrái.
Ég átti því miður ekki kost á að taka þátt í hátíðaböldunum