Eimreiðin - 01.04.1948, Blaðsíða 72

eimreiðin
i þorpinu.
Alltaf skín mér birta af þessum bæ,
því beztu þorparar á vorri jörð
búa hér við þenna bláa fjörð
með brúnahvassar eyjar fram í sæ.
1 góðviðrinu glitrar allt og hlær,
og græðir kveður undurþýðri raust,
þvi þetta er hið hugljúfasta haust,
sem hefur lifað þessi ungi bær!
1 ljúfu veðri létt mér er um spor.
Ég labba út að bæta mína sál
og glaður teiga líf af loftsins skál
og læt mig dreyrtia, að ennþá ríki
vor.
En hópur ungra kvenna mætir mér,
sem mildar jóðla tyggigúmmí sitt;
þá er sem vakni af svefni minni
mitt,
og myndir gamalkærar hugur sér;
Lítill drengur rak, er settist sól,
sínar mjólkurær á kvíaból,
jórturprúðar röltu þær í ró,
en roði kvöldsins fjöllin skarti bjó.
Jón Jónsson, Skagfirðingur.
ÍSLAND.
ísland, góða ættarslóð,
enn skal hróður sunginn.
Heyrðu, móðir, heitan óð,
hjartans glóðum slunginn.
Þar sem valur þreytir flug,
þróttinn skal ég finna.
Öldnum smala er i hug
yndi dala þinna.
Legg ég vanga að laufgum svörð,
ljúft þar angar haginn,
ástir fanginn játar jörð
júnílangan daginn.
Frjálst er sungið fjær og nær
fjalls um bungu og skörðin.
Lífi ungu fylling fær
frjóvi þrungin jörðin.