Eimreiðin - 01.07.1953, Qupperneq 64

216
MÁTTUR MANNSANDANS
EIMREIÐIN
Ýmsar athyglisverðar upplýsingar fengum við um eðli lífsins
á jarðstjörnunni Venus. Ég spurði konuna, hvað gerðist þar, og
hún svaraði, að fræðsla um listina að lifa væri þar aðalviðfangs-
efnið, en að um erfiðisvinnu, eins og gerðist hér á jörðu, væri
þar vart að ræða. Miðillinn fræddi okkur um, að birtan á Venus
væri ákaflega sterk, stöðug og skínandi, svo skínandi björt, að í
samanburði við Venus væri jörð vor í rauninni „dimm stjarna“,
jafnvel þegar bjartast væri um hádaginn. Síðan sagði hún okkur
ýmislegt um jarðveginn á Venus, að gróðurinn þar, jafnvel
trén, væri líkt og málmur að útliti. Ég tók þá fram í og sagði
það fjarstæðu að tala um tré úr málmi, og að þetta hlyti að
vera vitleysa. Því var svarað til, að það væri öðru nær en að hér
væri um nokkra fjarstæðu að ræða og bent á, að hér á jörð
væru mörg tré úr málmi búin til og höfð að leikfangi. Þetta
er rétt, og getur hver sem vill gert þessi tré sjálfur. Hann þarf
ekki annað en fá sér hálsvíða flösku og fylla hana með sýrðri
blýupplausn, setja siðan koparvír fastan í korktappa og á hinn
enda virsins zinkræmu, þannig setta, að þegar tappinn er rek-
inn í flöskuna, þá verði zinkið í miðri blýupplausninni. Undir
eins og tappinn er kominn í, fer að setjast zinkhúð á koparvír-
inn, þessi húð likist fingerðum mosa og myndast að nokkrum
tíma liðnum líkt og tré í flöskunni, með smáum og stóruni
greinum, klæddum laufi.
Þetta einfalda fyrirbæri, sem allir efnafræðingar þekkja, hafði
konan enga hugmynd um, en þó stóð ekki í henni að skýra
það fyrir mér með miklum myndugleik, þegar ég fór að gagn-
rýna frásögn hennar um máhntrén á Venus. f steinarikinu hér
á jörð gerast mörg fyrirbrigði vaxtar og þróunar, sem mjög
svipar til þess, sem gerist í jurtaríkinu. Þessum málmgróðri er
vel lýst með blýtrjáatilrauninni, sem veitir sýn inn í óbreytan-
leik þann og samhæfni, sem hvarvetna ríkir i náttúrunni. Allt
er þar í raun og veru lifandi, ef vér aðeins kynnum að greina
það líf. Þetta á jafnt við um alheiminn og vora litlu jörð. Krist-
allar fæðast, vaxa og deyja síðan og leysast upp. Vottur kyn-
æxlunar er jafnvel fyrir hendi hjá kristöllum: nýr kristall
myndast í „móður“vökvanum, fæðist þar og vex samkvæmt
nákvæmlega gerðu skipulagi og áætlun. Á sama hátt getur frjo-
angi, sem kristall á að vaxa upp af, orðið óhæfur til að geta