Eimreiðin - 01.07.1953, Blaðsíða 74

226
KYNGLÆPIR
eimreiðiN
þeirra um að bæta ráð sitt, lögregla fangelsanna er hirðulaus um
að halda þeim í skefjum. Og áður en langt um líður lenda þeir
aftur fyrir rétt, ákærðir um sams konar afbrot og áður. Þannig
heldur glæpaferillinn áfram á sama hátt upp aftur og aftur og
óslitið.
Sannleikurinn er sá, að með kynglæpamenn er farið allt öðru-
vísi en rétt er, af því að flestir hafa svo megna andstyggð á
þeim og atferli þeirra, að þeir vilja helzt ekki nálægt þeim koma
eða neinu þeirra athæfi. Það er þá helzt þegar blöðin segja frá
einhverjum stórglæpnum á þessu sviði með æsandi fyrirsögnum,
að fólk fær allt í einu áhuga á málinu. En jafnvel þá eru miklu
fleiri uppæstir af ægilegum lýsingum blaðanna en af geigvænlegri
alvöru sjálfs glæpsins. Og svo þegar nýjabrumið er af blaðafrá-
sögnunum, dofnar gremjan, og málið gleymist.
m.
Meðan ég var að undirbúa þessa grein, átti ég margar viðræður
við lögreglu og aðra opinbera starfsmenn víðs vegar um landið.
Það, sem ég fékk að vita hjá þeim, hefur fært mér heim sanninn
um, að meðferð kynglæpamanna er í flestu byggð á úreltu og
gagnslausu fyrirkomulagi. Venjan er sú, að fyrir minni háttar
afbrot eru menn sektaðir — eða þá „settir inn“ og þeim síðan
sleppt út aftur eins fljótt og verða má.
Hér eru dæmi, sem sanna þetta: í borginni Lincoln í Nebraska-
fylki var háskólastúdent nokkur tekinn og ákærður fyrir ósæmi-
legt framferði á almannafæri. Hann var dæmdur í 10 dollara sekt,
og síðan var honum sleppt. í Tacoma í Washington-fylki var kvik-
myndahússstjóri nokkur tekinn „fyrir minni háttar kynferðis-
afbrot“ og dæmdur í 10 daga varðhald. í Dayton í Ohio-fylk1
neitar móðir átta ára gamallar stúlku að halda áfram ákæru
vegna glæps, sem framinn var á barninu, af ótta við óþægilegt
umtal.
Svipaðar sögur hafa fangaverðir að segja. Þeir hafa ógeð a
kynvillingum, eins og lögreglustjórinn í Boston sagði. Sumir
fangaverðir vilja alls ekkert með þá hafa. Opinberir starfsmenn
á sviði löggæzlu og refsiréttar játa hreinskilnislega, að afbrot
kynglæpamanna séu svo ógeðsleg, að bezt sé að þurfa ekki að
koma nálægt þeim. Og hver er svo árangurinn?
I New York var sjötugur maður tekinn fastur eftir að hafa eh
dreng inn í kvikmyndahús. Eins og svo oft endranær í sams konar
málum skorti fullnægjandi vitni. Framburður drengsins var ekk1