Eimreiðin - 01.10.1953, Side 27

EIMREIÐIN
ÞAÐ ÞYRFTI AÐ PRESSA BUXURNAR
263
Veit ég vel, að ég stend undir vernd míns þjóðfélags, á meðan
bví ekki þóknast að senda mig í stríð, og það lofar mér að hafa
fiunar lífsreglur í friði, þangað til að hinum lögkænu kynni að
iinnast þær vel til fallnar sem nýjar greinar refsilaganna, til að
Seta sett framan við næstu útgáfu þeirra: „aukin og endurbætt“.
pn þú skalt ekki halda samt sem áður, að þú getir smeygt þér
1 gegnum lífið þegjandi og hljóðalaust eftir þínum eigin kenni-
Setningum, hversu vel sem þær eru á rökum reistar.
'— Nei, það er ekki það versta. Sjáðu til. Ef þú hefur lagt
t)f'r þínar eigin lífsreglur á þína visu og ég mér á mina og þær
f^Ua álíka vel saman og svart og hvítt, þá berum við virðingu
fyrir hvors annars lífsreglum eða þá forðumst hvorn annan.
Hreinar línur. Nei, það er ekki það versta. En hugsaðu þér nú
Nínu, konuna mína. Heldurðu að hún sé að fjargviðrast út af
skoðunum mínum á lífinu eða kasta í mig hnútum fyrir sér-
Vjzku eða einstrengingshátt? Ég ætti bágt með að hugsa mér
hana sem siðapostula, með hendurnar á mjöðmunum, útblásna
af vandlætingu, hreyta í mig: „Ég segi þér það hreint út, að
þessar kenjar skulu aldrei verða innleiddar á mitt heimili, ef
eg niá ráða.“ Sjáðu, þetta er stríð í dálítið úreltri merkingu þess
0rðs, á meðan menn ennþá létu hvorn annan vita, áður en þeir
skutu hvorn annan. Með því móti getur maður komizt að hrein-
Uln samningum.
En Nína fylgist miklu betur með í tízkunni en svo. Hamingjan
góða. Ég má hafa hinar hjákátlegustu skoðanir í friði fyrir henni.
Eg held nú það. En ef ég geri eitthvað, sem snertir óþægilega
hennar eigin persónu, þá breytist hún á næsta augnabliki í villt-
Ustu Ijónynju. Og hugsaðu þér svo: Hvernig heldurðu, að þér
gengi að halda við grundvallarreglum þínum, sem bara finnast
1 þínu eigin höfði? Þó aldrei nema þær geymi allt inntak lífs
t’íns, eins og þér fannst það sannast og réttast á piparsveins-
óögum þínum. Hún mundi slá öll vopn úr höndum þér með
einu brosi, sem þú gætir þýtt með sjálfum þér eitthvað á þá leið,
að henni hefði aldrei dottið neitt slíkt í hug og myndi aldrei geta
Sett sig inn í slikan hugsanagang, en henni væri svo sem hjartan-
^ega sama, hvað þú brytir heilann um með sjálfum þér, á meðan
þú gerðir ekki neitt, sem ýtti óþægilega við hennar þægilegu
tilveru.