Eimreiðin - 01.10.1953, Blaðsíða 62

Máttur mannsandans
eftir (lr. Alexander Cannon•
XVII. KAFLI.
Opinberanir um ódauSlega sál vora.
Af öllum þeim vitnisburðum því til staðfestingar, að sál vor
sé ódauðlegs eðlis og óháð takmörkunum tíma og rúms. verða
hér aðeins fáir einir nefndir. Ég minnist til dæmis konu einnar,
sem var gædd dularhæfileikum. Ég var ásamt fleirum á til-
raunafundi með þessari konu. Hún fékk ekki að vita um nöfn
neins okkar, og enginn viðstaddur ávarpaði hana vakandi, fyi'r
en að fundi loknum. En eftir að hún vaknaði af leiðslunni i
lok fundarins mundi hún ekkert, sem þar gerðist. Undir eins
eftir að hún kom á fundinn var hún látin falla í djúpan dá-
svefn. Síðan var vitund hennar um alla viðstadda prófuð. Kom
þá í ljós, að þótt hún þekkti ekkert tii þeirra, sem þarna voru
samankomnir til rannsókna, gat hún þó gert nákvæmlega og
hárrétt grein fyrir nafni hvers og eins, starfi hans og vísinda-
grein, svo og svarað nákvæmlega spurningum, sem fyrir hana
voru lagðar, varðandi atburði úr einkalífi þeirra.
Síðan var henni fengin í hendur ljósmynd. Sú ljósmynd var
af manni, sem þá var staddur í þrjú hundruð mílna fjarlægð
frá okkur. Þó að konan opnaði aldrei augun til að líta á ljós-
myndina, sagði hún okkur þó innan mínútu frá því að hún
fékk ljósmyndina í hendur, af hverjum myndin væri, nefndi
nafn hans, heimili og starf, svo að í engu skeikaði. Hún lýsti
einnig herbergi því, þar sem hann var staddur þessa sömu
stund, og hvað hann hafðist þar að. Hún skýrði frá atburðum
úr einkalífi hans og sagði fyrir um nokkur atriði úr lífi hans.
Gengið var síðar úr skugga um, að hún hefði skýrt rétt fra,
og forspárnar reyndust réttar og komu fram, er tímar liðu.
Allt þetta var sannprófað.
Við prófuðum einnig hæfileika konunnar til að einbeita hugar-