Eimreiðin - 01.10.1953, Blaðsíða 68

304
MÁTTUR MANNSANDANS
eimreiðin
þekkti veruna, sem kvartaði yfir því, að hún gæti ekki sofið,
og skipaði henni að fara heim aftur og í rúmið, sofna og vakna
ekki aftur fyrr en kl. 9 í fyrramálið. Veran, sem komin var
níutíu mílna langan veg í geðlíkama sinum til þess að leita
hjálpar við svefnleysi efnislíkama síns, lét ekki á sér standa,
hlýddi skipaninni, hvarf heim til sín, sofnaði vært þegar í stað
og vaknaði ekki aftur fyrr en kl. 9 morguninn eftir. Einhver
kann að segja, að þetta hafi verið hugarburður. En svo var ekki,
því að stúlka sú, sem hér var um að ræða, vissi fyrirfram að
hún ætlaði sér að fara hamförum til þessa manns og fá hja
honum hjálp við svefnleysi sínu. Hún var sér þess einnig full-
komlega meðvitandi, að hún stóð við fótagaflinn á rúmi hans
og vakti hann. Þetta gerðist fyrir nokkrum árum, og ég þekki
báða aðila mjög vel.
Þó að sumir „máttarstólpar kirkjunnar“ verði ef til vill
hneykslaðir, þá lýsi ég því hiklaust yfir, að sjálf frumkristnin
grundvallaðist á sams konar máttarverkum og ég hef lýst. Hvað
voru lærisveinarnir fyrir upprisu Krists? Áður en sú mikla
opinberun um sigurinn yfir dauðanum gerðist og áður en þeir
öðluðust vitnisburðinn um þann sigur, voru þeir umkomulaus
hópur manna, sem ekki voru einu sinni gæddir nægilegu hug-
rekki til að standa óskiptir með meistara sínum. Kristnin varð
til út frá þekkingunni um andlegan heim, og á þeirri þekkingu
einni getur hún varað áfram.
Um báða postulana, Pétur og Pál, gefur að lesa í Heilagn
ritningu, að þeir hafi stundum verið í miðilsástandi. Þannig
stendur í 10. kapítula, 10. versi Postulasögunnar: Hann (þ.e. Pét-
ur) varð frá sér numinn. Hvað getur það þýtt annað en að
hann hafi farið í sambandsástand? Páll postuli segir í 1. Korintu-
bréfi XIV, 18—19: „Ég þakka guði, að ég tala tungum ölluni
yður fremur, en á safnaðarsamkomu vil ég heldur tala fiinm
orð með skilningi mínum, til þess að ég geti frætt aðra, en tiu
þúsund orð með tungu.“ Þetta getur ekki þýtt annað en það,
að Páll hafi flutt flestar ræður sínar í sambandsástandi og þa
ekki getað stjórnað orðum sínum eða munað þau eftirá. Það
er engin önnur skýring möguleg. Ég ráðlegg eindregið öllum
að lesa Korintubréfin og Efesusbréfið, sem Páll postuli hefur
ritað, sá sami, sem áður var hinn illræmdi ofsækjandi kristinna