Eimreiðin - 01.10.1953, Blaðsíða 60

296
KALÍGÚLA OG MUSTERIÐ í JERÚSALEM
eimreiðin
Þessa ákvörðun hef ég tekið til heiðurs Agrippu, manni, er ég
ber svo mikla virðingu fyrir, að ég vil ekki neita honum um
neina bón, er hann ber fram við mig.“
Þetta ritaði hann Petróníusi. En áður en hann fékk þetta bréf,
hafði hann sent bréf sitt til Kajusar, það er áður getur, þar sem
hann skýrði frá því, að Gyðingar væru búnir í styrjöld, út af
líkneskjunni og vildu heldur ófrið við Rómverja en þola það.
En Kajus varð bálreiður, að nokkur skyldi dirfast að rísa gegn
stjórn hans. Hann var þræll allra lasta ávallt og skeytti því engu,
hvað var rétt og satt, og ef hann vildi láta reiði sína bitna á
einhverjum fyrir einhverja orsök, þá lét hann engin ráð né áminn-
ingar aftra sér, heldur naut þess í fullum mæli að skeyta skapi
sínu.
Hann ritaði því Petróníusi: „Þar eð ég sé, að þú metur vináttu
og gjafir Gyðinga meira en skipanir mínar, og hefur dirfzt að
gerast talsmaður þeirra, þá fel ég þér að vera þinn eigin dómari,
og ákveða sjálfur hvað þú átt skilið fyrir að brjóta af þér náð
mína. Þú skalt verða öllum þeim til viðvörunar, sem um ókomna
tíma dirfast að ganga í berhögg við skipanir keisarans.“
IX.
Þetta var það bréf, sem Kajus ritaði Petróníusi. En Petróníus
fékk það ekki fyrr en eftir dauða Kajusar. Skipið, sem fór með
bréf keisarans, tafðist, og önnur skip komu austur á undan því,
og þau færðu fréttir að dauða Kajusar. Því að Guð gleymdi því
ekki, að Petróníus lagði sig í hættu fyrir Gyðingana og eigin
sæmd. En þegar hann hafði svipt Kajusi á brott í reiði sinni og
vandlætingu yfir því að hann sóttist eftir að vera tignaður eins
og guð, gerðu Rómverjar og allt ríkið samsæri með Petróníusi,
en einkum þeir, er öldungaráðstign höfðu, að láta Kajus fá mak-
leg málagjöld, því að hann hafði verið miskunnarlaus og harður
við þá. En hann dó skömmu eftir að hann ritaði Petróníusi bréf
það, er dæmdi hann til dauða. Og svo fór, að bréfið um dauða
Kajusar kom fyrr, en nokkru síðar kom bréfið, þar sem Kajus
bauð Petróníusi að stytta sér aldur með eigin hendi. Gladdist
hann mjög, að þannig skyldi atvikast og dáði forsjón Guðs, er
svo skjótt og tafarlaust gaf honum launin fyrir vernd musterisins
og hjálp hans til að forða Gyðingunum frá bráðum voða. Og á
þennan hátt komst Petróníus úr þeirri lífshættu, sem óvænt hafði
yfir hann komið.
Magnús Jónsson þýddi.