Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1954, Blaðsíða 37

Eimreiðin - 01.10.1954, Blaðsíða 37
eimreiðin LEIKRITASKÁLDIÐ E. O’NEILL 269 Kristínar, svarar til Ægisthosar, en börn Mannons og Kristín- ar eru Orin og Lavinia. Svara þau til Orestesar og Electru. Leikurinn gerist í Nýja Englandi rétt eftir Þrælastríðið. Þegar hershöfðinginn kemur heim úr stríðinu með son sinn, segir dóttir hans bróður sínum, að móðir þeirra hafi átt stefnumót við fænda þeirra. Dóttirin elskar föður sinn, en hatar móður sína (Electru-fléttan), en það er öfugt með bróðurinn (Oidipusar-fléttan). Hann trúir því engu illu á móður sína, fyrr en Lavinia leiðir hann á stefnumót móður- innar og frændans, eftir að hún hefur ráðið manni sínum bana með því að gefa honum eitur í stað hjartastyrkjandi meðals. En er hann drepur friðilinn, fremur móðir þeirra sjálfsmorð. Nú fara þau systkin til Suðurhafseyja til þess að reyna að gleyma, en það gengur ekki vel. Einkum er Orin ekki nema hálfur maður. Aftur á móti virðist Lavinia dafna og þroskast í kveneðli sínu, enda vill hún heim aftur og að þau taki saman við pilt og stúlku, sem þau höfðu haft nokkur kynni af í æsku, en vildu þá ekki gera meira úr þeim kynn- um, vegna foreldra-ástar þeirra. En er þau koma heim, verð- ur Orin alltaf undarlegri og undarlegri, og þegar að þvi kemur, að Lavinia ætlar að giftast kunningja sínum, þá afhendir Orin honum handrit með sögu fjölskyldunnar og lætur hann heita sér því að lesa það áður en hann kvænist Laviniu. Síðan fremur hann sjálfsmorð, en Lavinia sezt að í húsi ættarinnar, húsi dauðans, búin til að lifa þar löngu lífi í yfirbót með sjálfri sér. I þessum leik er öll gróska í lífi kvennanna. Móðir og dóttir elska sömu mennina og hat- ast því ósjálfrátt. Þrátt fyrir hið púrítanska umhverfi fylgja þær livötum sínum nokkurn veginn og lifa því fyllra lífi en karlmennirnir, sem fremur eru leiksoppar þeirra og þrífast því litlu betur en fiskar á þurru landi. Þess vegna ræður bróðirinn sér bana, en systirin heldur velli, þótt ekki búist hún við öðru en að storka sér á minningunum. 6. Það var ekki mikið um lífsgleði í þessum tveim síðustu stórverkum O’Neills, sízt af öllu í Mourning Becomes Electra, eins og ekki var von, þar sem báðir leikirnir fjölluðu um taugaveiklun og hrörnun, ef ekki synd og dauða. Aftur á móti var léttara yfir þeim tveim leikjum, sem nú komu,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.