Eimreiðin - 01.10.1954, Blaðsíða 72

304
ÓLYGINN SAGÐI MÉR
EIMREIÐIN
„Hvað — hm — mæðgurnar? Ónei, hún var nú alein telpu-
kindin.“
„Ja so.------Hefur kannske ekki kært sig um að auglýsa
brottförina, sú litla!--------Voru margir á bryggjunni?"
„Bryggjunni — ha — nei, ekki held ég það. Bryggjukarl-
arnir og nokkrir strákar. — Það er nú það. . . . Það er víst
sama veðurspáin?“
„Ekki vænti ég, að Kristján kaupmaður hafi átt erindi
niður í skip, eða á bryggjuna?"
„Hvað segirðu — hann Kristján? Við skulum sjá.-------------
Ne-i, það held ég fráleitt, ekki að minnsta kosti það ég sá.“
„Nei, auðvitað ekki! Grunaði ekki Gvend, að hann myndi
passa að láta ekki sjá sig á þeim stað!-------Það er nógu
útsmogið, þetta hyski, ekki vantar það.“
„A--------hvað ertu að segja — útsmogið — ja, ég skil
nú ekki almennilega, hvað þú átt við.“
„Þú! — Huh — hvað ætli þú skiljir! Það mætti nú eitt-
hvað ganga á hérna í þorpinu til þess að þú skildir það. —
Jæja, sú dálitla. Skreppa suður í sumarfríinu, hí-hí-hí. Auð-
vitað lét hann ekki sjá sig, blessaður. Þó það nú ekki væri!
Það kemur sér stundum vel, að hafa góð sambönd fyrir
sunnan. Já — ætli ekki það, karl minn!“
Daníel klórar sér vandræðalega í hausnum og er ekki með
á nótunum. Hann staulast inn í eldhúsið, hlassar sér niður
á koll og fer að hreinsa pípuna sína. Hann situr nokkra stund
þögull, en rankar svo skyndilega við sér.
„Opnaðu útvarpið, kona! Það eru að koma veðurfréttir.“
^ Framh.
Vísa eftir Skáld-Rósu.
Móðir mín sagði svo frá, að fóstri sinn, Jón Árnason, siðar bóndi á Hall-
gilsstöðum og Djúpárbakka i Hörgárdal, hefði verið fermdur jafnt sem Skáld-
Rósa og þau þá bæði verið 12 ára. Faðir Jóns var efnaður, en börnunmn þotti
Jón ekki vera svo vel til fara sem efni stóðu til við það tækifæri, og hentu
gainan að. Þá kvað Rósa:
Listir prýða laglegan
lyndisþýða sveininn þann.
Það mér stríða þrenging fann,
þegar niða farið hann.
Jóh. örn Jónsson skráÖi eftir frú Petrínu S. GuÖmundsdóttur frá Djúpavík■