Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1956, Síða 35

Eimreiðin - 01.07.1956, Síða 35
KOSS 187 hálfgerðri leiðslu og án þess að nokkur vilji eða áhugi væri fyrir því, alveg eins og ég gekk að hverju öðru verki á þeim dapurlegu dögum. Ég hafði ekki komið út fyrir bæinn í tvö ár. Og svo settist ég inn í vagninn. Ég held, að þetta hafi verið gamall strætisvagn, og virtist hann mjög hrörlegur. Það var gangur eftir honum miðjum og sneru sum sætin hvert á móti öðru, þannig að sumir farþeganna horfðu fram, aðrir aftur. Öll fremstu sætin voru upptekin, þegar ég kom, en aftarlega í vagninum fann ég eitt sæti, sem enginn sat í. Að vísu sneri það þannig, að ég horfði aftur — en mér var alveg sama um það. Ég leit á enga, sem í vagninum voru, meðan ekið var út úr bænum, brá ekki vana í því. Fólk kom mér ekki við. Bakpokinn með nestinu, svo og svefnpokinn, hurfu mér. Ég gerði ráð fyrir, að vagnstjórinn, er jafnframt reyndist vera far- arstjóri, hefði komið farangri mínum fyrir í geymslurúmi aftur í vagninum. Mér var raunar svo yndislega sama um þetta allt. Við hlið mér — sætin voru aðeins fyrir tvo — sat langur maður og mjór. Hann yrti á mig einu sinni eða tvisvar á leiðinni upp að Rauðavatni, en ég mun hafa tekið lítt und- ir, og hann þagnaði. Annars var mikið skrafað í vagninum. Élest fólkið var ungt, um eða lítið yfir tvítugt. Ég geri ráð fyrir, að langi maðurinn og ég höfum verið elztu mennirnir, auk vagnstjórans, sem var langelztur allra, sem þarna voru saman komnir. Það var dumbungsveður, skýjað ágústdagsveður, þurrt ennþá, en útlit ekki gott. Þegar austur yfir fjallið kom, létti þó heldur til, og er upp úr byggð var komið, var fagurt veður, sólskin og logn. Mér var þungt í skapi að vanda. Ég hafði lítið sem ekk- ert sofið undanfarnar nætur, var þungur í höfði, og þrátt fyrir það, að ég tók á öllu mínu þreki — það hefur kannske ekki verið mikið — sótti hið ógnþrungna þunglyndi að mér, svipti til í huga mínum og bar eld að viðkvæmustu hjartarótum. Við Gullfoss var staðnæmzt. Þá varð mér fyrst litið á þann, er sat á móti mér —, og ég hrökk við. Það var stúlka, há og grönn, í grárri peysu og buxum úr dökkrauðu efni, með
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.