Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1956, Síða 67

Eimreiðin - 01.07.1956, Síða 67
LOKAHRÍDIN 219 Hún fór úr vagninum á endastöðinni, hélt heim að húsi, sem sneri út að járnbrautinni. Þar bjó Dai, föðurbróðir hennar, sem var smurningsmaður á brautarstöðinni og veð- niálamangari í tómstundum sínum. Dai var óheimskur, þeg- ar um fjármál var að ræða, en þó vel viðmælandi. Kona hans skenkti te, þegar hún hafði heyrt fréttirnar. Hún þóttist sjá, að Megan gréti þurrum tárum og hagaði orðum sínum eftir því. ,,Og hvað hyggst þú svo fyrir?“ spurði hún, því að enn var Megan að vissu leyti glæsileg; hún bar vel hatt, hörunds- blær hennar var hraustlegur og tennur hennar fallegar. Meg- an leit vel út — ennþá. „Fyrst um sinn verð ég að reyna að livíla mig dálítið," svaraði Megan, „hvíla mig dálítið úti í Vesturvík — og hugsa málin.“ „Þú ættir nú að vera dálítið varkárari, þegar þú giftir þig aftur,“ mælti kona Dais hvatskeytslega. „Hann liélt mér lokaðri inni!“ sagði Megan og var nú æst. „Já, hreinræktaður íhaldsseggur, — það verður ekki af hon- nnr Sam þínum skafið. Eiginkona, það var eins og hvað ann- að, sem maður eignaðist í eitt skipti fyrir öll." Klukkan tólf kom Dai heirn til að snæða hádegisverð. Hon- um græddist meira fé á tómstundaiðju sinni en atvinnunni við brautina, og honum var ekki kalt til frænku sinnar. Meg- an dró líftryggingarbók Sams upp úr tösku sinni. Þar voru ullar hinar vikulegu skyldugreiðslur skráðar eins og vera bar. „Og svo koma skaðabæturnar frá félaginu,“ bætti hún við. „Bevan, sem býr í næsta húsi við mig, fékk tvö hundruð ster- Bngspund, Jregar hann Emlyn hennar fórst.“ Megan bað föðurbróður sinn um skyndilán, sextíu og fimm Pund, þar sem það mundi áreiðanlega verða vika, eða ef til MU meira, þangað til þeir í líftryggingafélaginu hefðu lokið rannsókninni og teldu sér henta að láta peningana af hendi. i ynir þennan greiða væri hún fús til að borga honum tvö pund 1 vexti. Hann gæti haldið iðgjaldabókinni að veði; síðan ^Rindi hún tala við þá í líftryggingafélaginu og segja þeim, að Dai, föðurbróðir hennar, hefði tekið málið að sér. Sjálf
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.