Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1956, Blaðsíða 67

Eimreiðin - 01.07.1956, Blaðsíða 67
LOKAHRÍDIN 219 Hún fór úr vagninum á endastöðinni, hélt heim að húsi, sem sneri út að járnbrautinni. Þar bjó Dai, föðurbróðir hennar, sem var smurningsmaður á brautarstöðinni og veð- niálamangari í tómstundum sínum. Dai var óheimskur, þeg- ar um fjármál var að ræða, en þó vel viðmælandi. Kona hans skenkti te, þegar hún hafði heyrt fréttirnar. Hún þóttist sjá, að Megan gréti þurrum tárum og hagaði orðum sínum eftir því. ,,Og hvað hyggst þú svo fyrir?“ spurði hún, því að enn var Megan að vissu leyti glæsileg; hún bar vel hatt, hörunds- blær hennar var hraustlegur og tennur hennar fallegar. Meg- an leit vel út — ennþá. „Fyrst um sinn verð ég að reyna að livíla mig dálítið," svaraði Megan, „hvíla mig dálítið úti í Vesturvík — og hugsa málin.“ „Þú ættir nú að vera dálítið varkárari, þegar þú giftir þig aftur,“ mælti kona Dais hvatskeytslega. „Hann liélt mér lokaðri inni!“ sagði Megan og var nú æst. „Já, hreinræktaður íhaldsseggur, — það verður ekki af hon- nnr Sam þínum skafið. Eiginkona, það var eins og hvað ann- að, sem maður eignaðist í eitt skipti fyrir öll." Klukkan tólf kom Dai heirn til að snæða hádegisverð. Hon- um græddist meira fé á tómstundaiðju sinni en atvinnunni við brautina, og honum var ekki kalt til frænku sinnar. Meg- an dró líftryggingarbók Sams upp úr tösku sinni. Þar voru ullar hinar vikulegu skyldugreiðslur skráðar eins og vera bar. „Og svo koma skaðabæturnar frá félaginu,“ bætti hún við. „Bevan, sem býr í næsta húsi við mig, fékk tvö hundruð ster- Bngspund, Jregar hann Emlyn hennar fórst.“ Megan bað föðurbróður sinn um skyndilán, sextíu og fimm Pund, þar sem það mundi áreiðanlega verða vika, eða ef til MU meira, þangað til þeir í líftryggingafélaginu hefðu lokið rannsókninni og teldu sér henta að láta peningana af hendi. i ynir þennan greiða væri hún fús til að borga honum tvö pund 1 vexti. Hann gæti haldið iðgjaldabókinni að veði; síðan ^Rindi hún tala við þá í líftryggingafélaginu og segja þeim, að Dai, föðurbróðir hennar, hefði tekið málið að sér. Sjálf
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.