Eimreiðin - 01.05.1962, Qupperneq 39

" \
^ásaga
eftir
Einar Guðmundsson.
J
Hú-ú, svo að það er ekki næðis-
^mt í kirkjugarðinum, hugsaði
eS- Mér hafði ekki verið boðið inn,
enginn á staðnum hafði þekkt mig,
e'ida var ég þeldekkri en áður og
)alaði blending, eins og fólk nefndi
Pað, þar eð ég varð að nota fáein
ensk orð.
Pi-ii'kjan var enn þar í garðin-
og hún stóð opin eins og vera
ar fyrr meir, ef skip voru á sjó,
Sv° að þau færust ekki. Ég hélt
llln í forkirkjuna og tók graftól
ú'austataki. Því næst rétti ég
Jarnkrossinn við og skóf af hon-
Utn gamburmosa og meyjarhár. Ég
1 e>ndi síðan að uppræta allan gróð-
á leiðunum mínum og pældi
, rv.lUUUUlII llliii Lilll
Pau. Ég hafði meðferðis harðgerða
|°sarunna og gróðursetti þá síðan.
Þetta fór langur tími. Þá er ég
'ar að ljúka verkinu, kom tötraleg-
Ul drengur frá bænum og sagði
Ualfstamandi:
»Húsfreyja bað mig að spyrja
*g> hvort þú værir af engri ætt.“
, »Ég hló kuldahlátur og anzaði
Pdttalega;
„Ég er alger ættleysingi, ekki af
föður getinn né af konu fæddur;
ég er aðeins vestan gúlpur garró.“
Drengurinn roðnaði og sagði:
„Mér varð mismæli. Húsfreyja
bað mig að spyrja þig, hvort þú
værir af engri ætt hér í sveit.“
Ég virti fyrir mér berfættan, hor-
aðan sveininn og horfði fast í sak-
leysisskír augu hans og svaraði:
„Ég er nefndur Mr. Stardal vest-
an hafs. Faðir minn og afi hvíla
undir þessum leiðum. Faðir minn
átti þessa jörð og sjö jarðir aðrar.
Þeim hefur öllum verið sóað. Nú
veit enginn, hvað orðið er af
Barðsauðnum. Erfingjar föður
míns hérna eru allir rótlausir og
komnir á mölina. Og nánustu
ættingjar hans hér í sveit komast
víst ekkert áfram.“
„Eigum við að koma í eina
bröndótta?“ hélt ég áfram, þreif í
drenginn og laumaði þremur döl-
um í vasa hans. Hann fór síðan
heim.
En þá bar það við, að úr opnu
gröfinni þóttist ég heyra eins og
ekka, hann virtist koma frá skærri
rödd, hinni sömu og mér bar fyrir
eyru í mókinu. Hvaða harmkvæla-
sál er þetta? hugsaði ég og gleymdi
snöggvast sjálfum mér, en sagði
stundarhátt:
„Bróðir, látni bróðir. Hef ég
gert þér nokkuð?“
Ekkasogin ukust í gröfinni, líkt
og hinn framliðni yrði æ hnipn-
ari. Mér fannst ég hafa sært þessa
sál, ég vissi ekki almennilega með
hverju, líklega með dómolli mínu
þarna. Ég var fjáraflamaður fyrst