Eimreiðin - 01.05.1962, Blaðsíða 42

130
EIMREIÐIN
saman fóstrað góða smiði. Hafði
hinn látni átt svo niörg áhugamál
í þessum heimi, að hann gat eigi
sætt sig við nýja tilveru?
Ég reikaði inn í bæinn með
ólund. Þetta var þokkalegur timb-
urbær, og þar var allt sópað og
prýtt. Húsfreyja bauð mér til sæt-
is í hægindastól í viðhafnarstof-
unni og hlóð að mér dúnpúðum.
Ég kveikti í vindli og var brátt
farinn að gera ilmandi kúmenkaffi
skil. En mér var ekki unnt að taka
gleði mína aftur.
„Voru kisturnar um ungu menn-
ina ekki jafnvandaðar?" spurði ég.
Jú, á þeirn var enginn munur.
Þær voru smíðaðar úr borðum,
flettum úr sama rekatrénu —, og
jafnlangar upp á þumlung; hinir
dauðu voru sem sé jafnháir vexti.
Og þeir höfðu jafnvel verið líkir í
sjón, nema hvað frændi þinn var
ljóshærður eins og flestir Stardæl-
ingar, en Austfirðingurinn var
dökkhærður."
„En hefur móðir frænda míns
gert ráðstafanir til að útförin verði
sómasamleg?"
„Ungmennafélagið ætlar að
kosta útförina. Hann var formað-
ur þess og lrafði gengizt fyrir
ýmsu, sem þeir kalla framfarir, en
ég nefni sprikl, bölvað sprikl.“
„Og hvað var það?“
„Trjálundi skyldi komið upp
við hvern bæ, allir skyldu vakna
við þrastasöng árið um kring!
Skáli var reistur miðsveitis til þess
að dansa í og glíma í og setja upp
hrókaræður í. Unga fólkið skyldi
fara yfir ár og fjallgarða á vorin
í kynnisferðir um aðrar sveitii °
að víkka sjóndeildarhring'1111'
Gömlu gigtarskrokkarnir gátu s'°
sem bætt við sig störfum þein'3 ‘
meðan. Ekkert af þessu er til þ111*3'
Auk þess er það tekið að stríplaSt
í polli hjá skálanum."
„ÍJrrótt er það,“ anzaði ég °£
hló.
„Tvær stúlkur eru hér í aHaI1
dag að baka lummur fyrir eif>s
drykkjuna. Þeir ætla að hafa hel
ursvörð x kirkjunni og mynda au
þess einhvers konar heiðurshn
með árúm og lyngi við kirkjud)’1'11
ar. Það er meiri viðhöfnin 111 3
hjáleigupilti, sem rétt kunni ai'a
lagÍð-‘.‘ • Sa
„Þeir leggja annan mælikval
á hina látnu en þú,“ anzaði ég °r
glotti.
Því næst fór húsfreyja fraiu
illskaðist við vinnukonurnar. ha ^
var sem frændi minn liefði gel^.
henni enn gramaia í geði n]e
dauða sínum en heimsókn siniu-
Mér sárnaði, hve baslið haf 1
smækkað ætt mína og að ég sk)' ,
ekki liafa verið á ferð ári fyrr- ha
hefði ég tekið þenna fiænda iu11111
með mér vestur, og þar hefði han1
fljótlega komizt úr kútnum. " " .
Ég fór út og hélt á skenuu^
göngu um landareignina i att,,
sjávar. Ég hirti síðan reyðik11 ^
og bruddi hana og kannaðist ý
við bragðið — en þetta var víst eiu*
sveit landsins, þar sem nokk'11
þekking á sveppum hafði gey111 .
allt frá landnámsöld. Ég staldr3
á melhólum nokkrum. Melurl11
var fullþroskaður, en stormur '11