Eimreiðin - 01.05.1962, Síða 52

140
EIMREIÐIN
ferðaveður; tjöld vóru feld, vélin
búin til flugs og allur farangur
fluttur um borð. Þá kom í ljós að
ýmsir höfðu verið nokkuð djarf-
tækir til grjótsins, og sauðnauta-
beinagrindanna, ferlega hyrndir
tarfshausar vóru réttir út í vélina,
þeir glottu að mannskapnum og
sérstaklega veiðimönnunum, sem
varla höfðu aflað í soðið! — Enn
nú átti að veiða, hina tvo síðustu
daga, svo um munaði.
í nokkra flugstunda fjarlægð var
Fagravatn, yndislegasta vatn Aust-
urstrandarinnar, yfirfullt af silungi.
Flugtak var erfitt, blæjalogn og vél-
in fulllilaðin, en allt fór vel og við
svifum yfir tindunum og megin-
hluti Austurstrandarinnar blasti
við sjónum. Beint í norður tindar
Ardencap-landsins, og núnatakk-
ar Ýmis jötuns, en þar háði Einar
Mikkelsen baráttu fyrir lífinu 1910.
Norður með ströndinni voru haf-
þök af ís.
Hvarvetna glitruðu ár og vötn,
við flugum yfir marglit fjöll, firði
og eyjar, sáum sauðnautahjarðir og
grágæsahópa sem æfðu flug fyrir
ferðina til Bláu Nílar og mófugla
sem hugsuðu einnig til ferðar. í
hjörtum okkar söng ævintýraþráin,
er \áð flugum meðfram 3000 metra
tindum, sem enginn maður hafði
stígið á fæti, og fæstir höfðu verið
skírðir, borgarjakar, á stærð við
kirkjuturna, vóru í þyrpingum um
firðina. Alstaðar glitti í ísveggi reg-
inháa.
Sól var hátt á lofti, er við eygð-
um fyrirheitna vatnið, milli snar-
brattra hlíða og ísklambraðra tinda.
Auðsjáanlega var þarna skriðjökuls-
farvegur, er lokast hafði af t>elS
luuni og jökulöldum. Árspr®03’
með smátjörnum, rann til sjá'J1;
Aldrei mun ég gleyma lendingt'111'1
á spegilsléttu vatninu, aðeins gjjl 1
ið við kinnungana og rastirnar 1>J
flugbátnum gáfu til kynna að
værum lentir. Með aðstoð ll11 s
gúmbáts, var flugvélinni rent UPP
að malareyri. Þegar íarangur ha
verið losaður og tjöld sett upp a
eyrum, og í blómahvömmuiu
hlíðinni, þá var te hitað til clagsl,lS’
nú átti ekki að tefja frá veiðiuu1-
Ég varð síðbúinn, óhugsandi 'Jl
að veiða í vatninu spegilsléttu,
því að árósnum, í fyrsta hyln11111
vóru 5 félagar að veiðum, fj°rir
með silung á færi, en nokk';l1
fallegar bleikjur lágu hjá vel ,
mönnunum. Þarna var fullsett, eS
liélt því niður með ánni, þar rakst
ég á 2 félaga, annar var með lis
á færi, bleikju, sem hann fékk '1
flugu. Áin var vatnslítil og V1 ^
grunn, ég óð yfir á broti, torfa <
bleikju fór af stað, og tvær hh'P1
á land hinumegin við ána, lág11 l,al
spriklandi. Ég hafði þá grænlenz J
siðinn, tók þær með höndunu111
Skammt frá veifaði stór ílS^Ul
sporðinum upp úr holu, ég ,
hann líka. Þótti þá nóg koniú
bili af þessu gamni; hóf að kast‘
flugu með lítilli og léttri stöng,' *^
menn, — grænlenzka bleikjan
sömu flugurnar og ég notaði 1 ■
og vötnum heima. f
Þótt hlýtt væri í veðri þ:1 '
vatnið í ánni kalt, og með g1®1
bláum íslit því ennþá vóru þyK
ishellur á eyrunum, og við s111^.
vötn í dalnum, um og yfir in