Eimreiðin - 01.05.1962, Qupperneq 74

ATHUGASEMD
Eftir
Dr. Stefán Einarsson í Baltimore.
1 hinni skemmtilegu og fróðlegu
grein sinni „Þróun tónlistar á ís-
lantli frá fornu fari“ hefur Páli
Isólfssyni sést yfir víxlsöng (anti-
fónusöng) þann sem lýst er í draum-
vísu veturinn eftir Víðinesbardaga
1208 í Sturlunga sögu.
„En í Vestfjörðum dreymdi
mann, að hann þóttist kominn í
litla stofu og sátu uppi tveir menn
svartklæddir, og höfðu grár koll-
hettur á liöfði, og tókust í hendur.
Sat á sínum bekk hvárr og réru.
Þeir ráku herðarnar svo fast á
veggina, að þá reiddi til falls. Síð-
an kváðu þeir vísu þessa og kvað
sitt orð (vísuorð) hvárr:
„Ég veit.. . Ennþá er til orða-
tiltækið „brennandi reiði“.“
„O, maður segir nú bara svona.“
Nú, nú, þegar ég sá eldinn,
gleymdi ég öllu og hljóp eins og ég
ætti lífið að leysa til þess að bjarga
þeim. Án mín hefðu þau öll brunn-
ið til ösku. En af því að ég er nú
að skilja við þennan heim, þá vil
ég að sannleikurinn verði lýðum
Ijós.
Margrét Jónsdóttir þýddi úr ensku.
Höggvast hart seggir / en
ast veggur.“
Árið 1951 skrifaði ég grebþ11 g
þetta í Skírni og sýndi fram á a
þessi aðferð að syngja vaeri n‘ ^
kvæmlega sú sama og Finnar n°^
við Kalevala-söng sinn. En n«
Kalevala ávallt sungið undir laB^
því þykir mér líklegt að laS
fornyrðislag — hafi líka verið sun&
ið við vísuna í Sturlunga s°°l t
Otto Andersson hefur löngu s>'
að nota má Kalevala-lag við |°'Á
yrðislag; auk þess hefur
Þorsteinsson lag við jornyr&s
Þótt enginn viti um aldur þ655 g
það góð bending þess að ioin)1^
islag hafi verið sungið frá o^
verðu. Þegar ég skrifaði uffl *'
sönginn 1951 hugði ég hann
af finnsk-úgriskum uppruna- •
hygg ég hann vera af germöns 1 ^
uppruna og tengi hann við boi
músíkina frá bronsöld. ÉlOIU_
hafa fundizt tvö saman
kvæmlega eins stemmd. A 1
mátti því leika einum rónn ( j
söng) í tvísöng (duet) eða a '
(antifonur). En um þetta taá
í Skírnis-grein er korna mun
an tíðar. Raunar drep ég j
þetta í Bókmenntasögu
hinni íslenzku, bls. 32.
nxiunl’