Eimreiðin - 01.01.1964, Blaðsíða 22

10
EIMREIÐIN
neskuni löndum. Norskir innflytjendur höfðu oft kvænzt keltnesk-
uni konunr eða tekið sér ambáttir, og menning barna þeirra var
blönduð svo senr lrlóð þeirra."
Önnur alda innflutnings.
Önnur alda innflutnings frá Noregi lrófst árið 874, tveinr áruirr
ef’tir að Haraldur hárfagri lrafði lagt undir sig allan Noreg og sam-
einað lrann undir sína stjórn. Hann lagði snránr saman hald á óðöl
höfðingja í Noregi, þeirra á nreðal lrersa og jarla og annarra jarð-
eigenda, og manna af lægri stigum. Haraldur konungur lét þa
sverja sér hollustueiða og borga skatta. Höfðingjunr fannst þetta
áþján. Og allir, sem risu gegn konunginum, urðu að flýja land til
að bjarga lífi sínu. Af þessunr sökunr flýðu nrargir af helztu höfo-
ingjunr Norðmanna land. Ýnrsir þeirra fóru fyrst til nýlendnanna
í Vesturvegi, þar sem þeir áttu frændur og vini. Margir þeirra
fóru næstunr sanrstundis þaðan til að nema land á íslandi, aðrir
dvöldust lengur, ef til \ ill einn mannsaldur eða nreir, en fóru að
lokunr til Islands. Ingólfur Arnarson var fyrsti landnámsmaðurinn.
Árið 874 nam hann stórt lrérað þar umhverfis, senr Reykjavík,
lröfuðborg íslands, er nú, en skipti landnámi sínu nrilli vina og
frænda, þegar þeir fluttust til íslands.
Landnáma tilgreinir alla nreiri háttar landnámsmenn á íslandi
og einnig lrvar þeir nánru land. Þó viðhefur höfundur þann sið
að breyta nöfnum, þar senr framburður var vandasamur. Senr dænri
nrá nefna, að hann kallar írska konunginn Muircertach Mýrkjartan
og Cearblrall konung Kjarval. Stundum eru Keltunr blátt áfraxn
gefin íslenzk nöfn, senr auðvelt er að bera franr. í LandnámU er
og ættartala flestra landnánrsnranna, senr getið er í bókinni, og næ1
oft yfir þrjár aldir.
Fróðlegt er að nefna lrér nöfn nokkurra tignustu nranna og
kvenna, senr konru til íslands frá írlandi og víðar að úr Vesturvegi-
Auður djúpúðga tók með sér fjórar dætur og einn son sonat
síirs, Þorsteiirs rauðs. Móðir þeirra var dótturdóttir Kjarvals kon-
ungs í Leinster á írlandi. Hún gaf frelsi finrnr þýjunr og fékk þei111
land. Eitt þeirra var Mýrgjól Gljómalsdóttir íra konungs og ekkja
Melduns jarls á Skotlandi, ásanrt syni hennar, Erpi. Hin þý111 vorn
þrír karlar: Hundi, Sökkólfur og Vílill. Afkonrandi Vífils í 3. 1$
var Guðríður, fögur og gáfuð mær. Hún giftist Þorfinni karlsefnn
senr freistaði að nenra land á Vínlandi 1003, en varð að hætta við