Eimreiðin - 01.01.1964, Blaðsíða 46

34
EIMREIÐIN
legu höfðingja, sem almennt voru viðurkenndir sem meðalgöngu-
menn guða og manna.
Drúídareglan hefur hlotið verðskuldaða viðurkenningu fyrir
djúpstæðan skilning á náttúrunni og lögmálum hennar. í Brezku
alfræðiorðabókinni er sagt, að landafræði, líkamsrækt, guðfræði og
stjörnufræði hafi verið eftirlætis-námsgreinar þeirra. Drúídar höfðu
gTundvallar-þekkingu á læknisfræði, einkunr hvað snerti notkun
ýmiss konar lyfjagrasa. Frumstæðir uppskurðarhnífar lrafa fundizt
í Englandi og á írlandi. í fornu plaggi um brezkar lækningar á
fyrri tímum er sagt, að til þess væri ætlazt, að sérhver læknir hefði
garðskika til þess að rækta í honum lyfjagrös þau, er nauðsynleg
voru í starfi hans.
Orðið Druidi er komið úr keltnesku af dru-wid; dru — mikið
og wid — sem er sama sögnin og íslenzka orðið vita. Druidi er því
sá, sem veit mikið, býr yfir djúpri þekkingu. Þeir voru innvígðir
í leynireglu eða skóla, sem þeir höfðu og kallaður v'ar Druidisku
launhelgarnar. Fræðimenn hafa mikið brotið heilann um hina
leyndu vizku, sem Druidarnir töldu sig búa yfir, en leyni-kenning-
ar þeirra voru aldrei skrásettar, heldur var sérstaklega undirbúnum
lærisveinum trúað fyrir þeim munnlega. Svo mikið vita menn þó>
að Druida-reglunni var skipt í þrjár aðgreindar deildir og leyndar-
mál þeirra eru talin hafa samsvarað næstum alveg fyrstu þrem stig-
um Frímúrarareglunnar nú á dögum. Lægstu deildar-menn voru
kallaðir óveitar (Ovates). Þetta var eins konar heiðurs stig og til
þess þurfti sérstaka hreinsun eða undirbúning. Óveitarnir klæddust
grænum búningi, sem var litur lærdóms nreðal Druida, og var aetl-
azt til þess, að þeir hefðu nokkra þekkingu í læknisfræði, stjörnu-
fræði, og helzt að kunna eitthvað fyrir sér í skáldskap og hl jónalist.
Óveitinn var einstaklingur, sem fékk inngöngu í Druida-regluna,
sökum almennra mannkosta sinna og staðgóðrar þekkingar á vanda-
málum lífsins.
Annarar deildar-menn voru kallaðir Bardar. Þeir voru klæddir
himinbláum klæðurn, sem táknuðu samræmi og sannleik, og var
þeim lagður á herðar sá mikli vandi að læra utanað, meira eða
minna, hin tuttugu þúsund vers hinna heilögu skáldamála Druida-
Á myndum voru þeir oft sýndir með frumstæða brezka eða írska
liörpu; en hljóðfæri þetta hafði mannshár í strengjum, sem voru
jafnmargir og rifbeinin í annarri síðu mannlegs líkama. Bördunum
var oft falið að uppfræða lærisveina þá, er sóttu um inngöngu í