Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1964, Side 96

Eimreiðin - 01.01.1964, Side 96
Það hefur oltið á ýmsu hjá ríkis- útgerðinni, Þjóðleikhúsinu, það sem af er þessari leiklistarvertíð. Fvrst var settur þar á svið franskur búlustrætis gleðileikur — vitanlega af beztu sort — en vakti helzt hjá manni þá hugsun, ef nokkur var, að ekki væri þá lélegri sortin góð. „Flónið“ nefndist gleðileikur þessi í íslenzkri þýðingu; Kristbjörg Kjeld lék þar aðalhlutverkið, oglék það vel — bjargaði því, sem bjargað varð. Annars minnti Jressi vafasama tilraun Þjóðleikhússins talsvert á það, þegar virðuleg og háttsett frú verður allt í einu gripin ómótstæði- legri löngun til að lyfta pilsunum eins og þær ótignari, sleppa nú einu sinni öllum hátíðleik og skvetta sér dálítið upp. ,Gísl“, sjónleikur eftir írska leik- ritahöfundinn, Brenda Behan, var af allt öðrum toga spunninn. Þegar ég segi sjónleikur, en ekki leikrit, geri ég það af ásettu ráði, því að þarna er um að ræða bráðskemmti- legan sjónleik, en heldur lélegt leik- rit, dæmi maður leikrit eins og þeg- ar talað eru um að kvæði sé vel eða illa ort, og á þá við bragreglur og önnur listræn og viðtekin forms- atriði. Kvæði geta verið sterk að áhrifum þótt skáldið láti allar brag- reglur lönd og leið; eins er um leik- rit, og það munu varla til þær við- urkenndar leikritunarreglur, seffl Brendan Behan leylir sér ekki að brjóta — og hefur yndi af að brjóta. Helzt minnir „Gísl“ á þá alltof sjaldgæfu manngerð, sem er aldret skemmtilegri en við vín; lætur móð- ann mása úr einu í annað, en er svo fyndinn og skemmtilega iH' kvittnislega skarpskyggn á veilur og bresti annarra, að maður óskar þess eins að ekki renni af náung- anum, svo að hann verði leiðinleg- ur eins og aðrir. Og auðvitað er svo írskur uppreisnarandi gegn öllu og öllum — og þó fyrst og fremst Breturn — írsk viðkvæmni og IjóO- ræna, drykkjuskapur og taumleysi. það sent segir til um ættarmót þessa sjónleiks, og allt komst Jretta prýði- lega til skila á leiksviðinu fyr>r kunnáttusamlega og nærfærna leik stjórn McAnna frá Dyflini, landa og vinar höfundar, og vel gerða þýðingu Jónasar Árnasonar — °£ síðast en ekki sízt ágætan leik Helgu Valtýsdóttur og Róberts Arnfinnssonar.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.