Eimreiðin - 01.01.1967, Síða 32

12
EIMREIÐIN
annað gott. Og andinn, sem svífur undir þakinu, er með beztu
öndum ... Eg hegg brenni, kyndi ofninn, ét og nýt lofts og sólar og
regns. Litskraut skóganna er dýrlegt þessa daga . .. sólskin á hverj-
um degi. Blíða og mánaskin á kvöldin; þá geng ég um skógana og
veð laufskaflana upp í ökla. Sorglegt er það hvernig hefur verið far-
ið með skógana okkar, Björn. . .. (Samt) mundu sum fjöllin blátt
áfram glata fegurð sinni, væru þau klædd skógi. En víða eru flákar
og brekkur sem óneitanlega þyrftu skógarskjóls, og til munu elsk-
endur á ættlandi okkar, sem ekki hefðu á móti því að reika um
þögula skóga fjarri glaumi og hávaða heimsins . .. En annað er efa-
laust nauðsynlegra heima. Eg fer nú . .. að verða ókunnugur ástand-
inu í landinu, en geri þó ráð fyrir að líkt sé og var. Heldur mun það
illa þó ágerast, eftir því sem mér skilst, og illa er þá komið ef hið
guðdómlegasta land verður heimkynni hins lélegasta lýðs. En fjarri
sé mér að segja, að svo sé komið ... Er ekki grátlegt að hugsa um
það, að mennirnir skuli ekki geta lifað eins og bræður og ... stutt
hver annan? Sá tími kemur, þó naumast sjáist enn dagur í austri.
Gorki segist hata rússneska bændur. Það hryggði mig að heyra ...
Þá er ég illa svikinn, ef bændur og sveitalýður er ekki kjarninn úr
hverri þjóð, þegar öllu er á botninn hvolft. Á Islandi er ég ekki
í neinum vafa um að svo sé. Við eigum blátt áfram enga aðra menn-
ingu en bændamenningu. Lífið í sjávarþorpunum heima er hvorki
fugl né fiskur, hvorki innlent né útlent.
Akureyri, 2. desember 1922.
^ [Nú er Davíð stunclakennari við gagnfræðaskól-
ann (seinna menntaskólann) þar.]
Ég veit það, að ég hef oft orðið til þess að hryggja vini mína
með lífsháttum og kvæðum mínum, en e. t.v. hefur náttúran gefið
mér meiri ástríður en sumuin öðrum . .. Ég er þó á engan hátt að
afsaka mig, hvorki fyrir öfgar mínar í ljóði né lífi. Efalaust hefði
ég getað tamið betur skapsmuni mína, hefði ég viljað kúga eðli
mitt . .. ekki hef ég oft þurft að iðrast — þó að stundum hafi sam-
vizkan kvalið mig og dæmt. Þá hafa sum beztu kvæði mín orðið til.
Hvítt og svart — það eru mínir litir.
Að lifa gagnstætt eðli sínu álít ég órétt ... Samvizka mín er dóm-
ari sem ég lýt, .. . ég trúi því að náttúran hafi gefið hverjum manni
frelsi til þess, að njóta þess og stækka af reynslunni. Brennivínssög-