Eimreiðin - 01.01.1967, Side 35

ÚR BRÉFVM DAVÍÐS STF.FÁNSSONAR
15
. .. Ég hef verið í Reykjavík í sumar að mestu. Ég var þar að gefa
út bók mína Ný kvæði .. . Sjálfur finn ég marga galla á kvæðum
mínum, en skoðanir þær sem ég boða í þeim eru mér eðlilegar. Ég
krefst þess af sjálfum mér að þora að segja það, sem mér býr í brjósti,
bver sem í hlut á, hvort það er ég eða aðrir .. . Ég efast ekki um að
sumir prestar hneykslast á kvæði mínu „Skriftamál gamla prestsins"
.. . Þið prestarnir liljótið að sjá það betur og betur, að íslenzka
kirkju skortir einbvern lífsanda. Kirkjan, í því formi sem hún er,
hlýtur að falla úr sögunni. Þetta eru stór orð, en þetta er skoðun
mín. Menn krefjast meira frelsis en Kirkjan boðar; dómar liennar
eru ekki í samræmi við samvizkur manna. En ég veit að það er létt-
ara að rífa niður en byggja upp. Og enginn einn eða tveir reisa
nýja Krikju. Slíkt verður knýjandi þörf almennings að gera. Hin
sanna Kirkja hlýtur alltaf að vera að skapast; hún lilýtur að taka
breytingum eins og mannkynið sjálft. Ég efast um að allir prestar,
og því síður söfnuðir, geri sér það ljóst hvert er hlutverk Kirkjunn-
ar — og meðan svo er, er ekki von að vel fari. — Jæja, vinur Björn!
Þér finnst ég nú kannski nokkuð mannalegur í þessum efnum, en
ég get þó fullvissað þig um að þessi orð mín, eða skoðun, eru ekki
sprottin af neinu stærilæti. Ég finn fullkomlega fávísi mína í þessum
efnum, en ég finn líka að ég vil vitkast um þau.
Um kvæði mín eru og verða auðvitað skiptar skoðanir. Það væru
léleg kvæði á þessari öld, sem ekki væru löstuð af einhverjum ...
Ég er ekki orðinn eins viðkvæmur fyrir skömmunum og í fyrstu —
ég held að það stafi ekki af forherðingu hjartans, heldur vona ég að
það stafi af því, að ég hef kynnzt lífinu og mönnunum og þekki nú
livort tveggja betur en áður, þó að sú þekking sé auðvitað „í mol-
um“, eins og Páll segir. Annars er kvæðum mínum vel tekið — lík-
lega allt of vel . ..
Ég er einbúi eins og áður. Hugsvölunar leita ég í skáldskapinn
— hann er líf mitt og gleði ...
Ég vona að þér líði sæmilega vel, Björn minn; við alsælu í þessu
lífi þarf enginn að búast, enda er það víst ekki tilgangurinn. En
að sigrast á erfiðleikunum og vera tryggur störfum sínum og sannur
í orði og anda — þess vil ég óska okkur báðum. Berðu konu þinni og
börnum beztu kveðju mína, og vertu blessaður og sæll.
Þinn einl. vinur,
Davíð Stefánsson.