Eimreiðin - 01.01.1967, Qupperneq 37

IJR BRÉFUM DAVÍÐS STEFÁNSSONAR
17
Þú berð konu þinni og börnum beztu kveðju mína, og þér og
fjölskyldu þinni óska ég alls hins bezta. Vertu svo margblessaður,
góði vinur minn; heill og hamingja fylgi störfum þínum! Guð blessi
þig!
Davíð.
III
Þetta er seinasta langa bréfið sem ég fékk frá Davíð. Fram að
þessu voru öll bréf hans til mín löng, og er það miklu minni hlut-
inn úr þeim, sem ég hef tilfært hér að framan.
Það má nú heita nauðsynlegt að ég reyni, sem niðurstöðu af
bréfaútdrættinum, að rifja það hér upp úr honum, sem öðru frem-
ur er ltöggvandi eftir sem einkenni á Davíð. Ég held að þar sé
ástæða til að benda fyrst og fremst á frelsishvötina og sannfæring-
una um rétt til frelsis — rétt þess og skyldu að vera sjálfstæður og
engum liáður, en hlýðinn eigin eðli og samvizku. í nánu sambandi
við þetta er svo ástríðuþrunginn sannleiksvilji hans. Frelsið er
raunar aðeins önnur hliðin á því, að skoðun Davíðs, að þjóna sann-
leikanum gegnum þykkt og þunnt — vera sannur. Og sannleikur-
inn er, þegar til róta er kannað, — Guð.~Náttúran er önnur hliðin á
verki Guðs; hin hliðin er þá Andinn. Guði er þóknanlegt það, sem
náttúrlegt er — og Náttúran er fögur; Náttúran anda gædd fegurst
alls sem er af þessum heimi. Það að vera sannur er undirstöðu-
skylda hvers manns — skálda þó jafnvel í ríkustum mæli. Davíð
efast ekki um Guð (né Krist). Hins vegar tortryggir hann presta;
svo og kenningakerfi Kirkjunnar. — í öðru lagi hefur Davíð mik-
inn áhuga á heilbrigðu þjóðlífi, og mikla trú á sveitafífinu og
bændastéttinni — enda allt í nánum tengslum við náttúruna. í
þriðja lagi hefur Davíð næma og djúpa tilfinningu gagnvart ein-
staklingum, einkum lítilmögnum. Og þeim, sem hann eitt sinn
hefur unnað, fær hann aldrei gleymt, og er umhyggjusamur og ná-
kvæmur um allan hag þeirra. í sambandi við ást Davíðs á náttúr-
unni og sveitalífinu veldur þetta fágætri tryggð hans við eigin for-
eldrahús og heimahaga. Loks sést af einu bréfanna, að Davíð muni
a. m. k. einu sinni á því tímabili — ekki seinna en haustið 1922 —
bafa komizt í djúpt samband gagnkvæmrar ástar við stúlku, en
ekki viljað binda sig — vegna þess sem hann taldi sér bæði rétt og
skylt með tilliti til skáldköllunar sinnar.
2