Eimreiðin - 01.01.1967, Qupperneq 97

EIN EORKOSTULEG HISTORÍA UM SANNSÖGULEGAR PERSÓNUR
77
dró andann liðlega, því að nú
þurfti hann ekki að andmæla
Gríshildi góðu frekar né hrella
hana. „Mun ég nú,“ segir hann,
„lneyfa því við vin minn, Bjarna
ráðherra, að hann sjái um, að
sæmdir verðir þú krossi illfyglis-
ins úr rostungstönn, og sé sú hol
innan og fyllt kröftugasta neftób-
aki einkasölunnar með baun í!
Lyftist nú brún á Eiríki sálaða
járnhrygg. Og Gríshildur góða
brosti gegnum tárin.
★
Á miðju salargólfi sitja þeir Æri-
Tobbi og Hákur Drómundur flöt-
um beinum og kveðast á. Hallar
á báða á víxl, og verða því eigi
saupsáttir. Lauk fyrstu umferð
með snöggri árás af Drómundar
hálfu og óvæntri. Skellti hann á
Æra-Tobba nokkrum mögnuðum
kjarnyrðum nýsköpunarinnar:
Frauka og pjása fóru á geim,
fuiulu skvísu og mæltu' í hljóði:
Æri-Tobbi bregður við hart og
títt:
Sagara gagara, segðu þeim:
Svei þessum tryppum í Indriða stóði!
..Þar er úr nógu að velja,“ segir
Drómundur.
„Telur þú höfund elnilegan?"
„Óefað! Runninn og kynbor-
nin af ódrepandi útigangs-hrossa-
prangara-ættum skagfirzkum í ótal
liðul“
„Hvers má þar vænta?"
„Hamslausum veðrabrigðum há-
listarl"
„Hver spáir þannig?"
„Undirritaður!"
„Þá iriun mega mikils vænta,“
segir Æri-Tobbi. „En seg þú mér
nú, Alvíss: Hverju sætir, að við
sitjum hér flötum beinum mitt í
háska heimsmenningarinnar, sem
ég fæ þó hvergi eygt í þessu
skyggni?"
„Segja mun ég Jtér Jiað og trúa
fyrir, Æri-Tobbi,“ mælti Dró-
mundur með lítillæti miklu, „Joótt
fáum hafi það sagt til þessa. En
síðar mun Jjað alkunnugt verða og
í annála skráð mér til verðugs lofs
og velþóknunar."
„Hlýð þú nú á, Æri-Tobbi, og
fest Jjér í minni:
— Ég var snemma brattsækinn í
æsku og hugði mér hátt. Kleif ég
snemma Kögunarhól og eygði Jtað-
an alla leið upp á Ingóífsfjalls
brún. En síðan hefi ég ekki verið
vel styrkur yfir höfði í háum sæt-
um og verð Jdví allrar varúðar að
gæta, því hér er mikið í húfi. Heli
ég að mér tekið hlutverk all-mikið
og eigi vandalítið.
„Þurfa muntu Joá að sækja á
brattann, áður yfir lýkur,“ segir
Æri-Tobbi. „Og eigi tjóar að sitja
til langframa flötum beinum í íjöl-
menninu. — En hvert er svo hlut-
verk Jjit hið mikla, Drómundur
sæll?“
„Tekið hefi ég að mér að leiða
treggáfaða landa vora inní hring-
iðu heimsmenningarinnar um-
hverfis Austurvöll, og verð Joví að
halda varlega á brattann, höfuðs-
ins vegna, er í hæðirnar dregur.
En þangað liggja aðeins einar dyr
mannsæmandi og menningarþjóð