Iðunn - 01.06.1887, Blaðsíða 40

326 Ljónaveiðin við Bender.
jietfca gat livorttveggja verið, tál eða einlœgni.
ijpví satt er það, að Tyrkjum var vel til Svía, enda
voru þeir bandamenn. jpeir undruðust mjög
hreysti Karls konungs og liöfðu miklar mœfcur á
honum ; gengu því nauðugir í bardaga þennan.
Karl konungur veitti þau svör í móti, að hann
ljet ljúka upp hurðinni snögglega og skotin ríða á
Tyrkjum þeim, er blíðmælin höfðu í frammi; en
þeir urðu hljóðir við, sem líklegt var, sumir jafnvel
alla tíð upp frá því til dómsdags.
Tyrkir sáu nú, að þeir mundu eigi fá Karl kon-
ung sóttan með þessum hætti.
þeir óku þá fram fallbyssum sínum, og tóku að
skjófca með þeim á húsið. En svo illa var þeim
miðað, að kúlurnar fiugu frarn hjá flestar, en þær,
sem á komu, unnu lítt á því. Karl konungur
mælti: »Annaðhvort er, að þeir hafa ónýtar kúlur,
amlóðarnir, eða þeir kunna ekki að fara með fall-
byssur, úr því þeir geta ekki unnið á jafnljeleguin
veggjum».
Nú var komið aðjöfnum báðum nóns og miðapt-
ans. Ilafði Svíum það á unnizt, að þeir iiöfðu
eigi einungis hroðið lmsið, þótt margir væri uin
einn, heldur varið það á eptir fullar 3 stundir fyrir
ofurefli liðs.
Tyrkir höfðu eigi viljað bera eld að húsinu, *n
að glata eigi hinu mikla herfangi, er þeir þóttust
eiga þar víst. En loks tók þeim að leiðast þóf
þetta, og rjeðu það af, að bera eld að húsinu.
Tartarar bundu tundur og tjöruspæni við örvar
sínar, og kveiktu í. Spónþak var á húsinu, °8
kviknaði þegar í, er örvarnar drifu að. Jafnfranit