Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Blaðsíða 40

brak úr henni í fjallslilíð vestan megin Héðinsfjarðar.
Allir, sem með flugvélinni voru, fórust.
Starfsmaður F. á Akureyri átti simtal við flugstjórann
tvívegis um morguninn, áður en flogiðvar af stað, og skýrði
honum frá veðurútliti nyrðra. Virðast veðurskilyi’ði liafa
verið sæmileg um morguninn, en hin venjulega flugleið
um Öxnadal og Hörgárdal mun þó hafa verið ófær. Tveir
hændur á Siglunesi sáu til ferða flugvélar við Siglunes
um kl. 121/2 umræddan dag og þótti sýnt, að þar hefði
sama flugvélin verið á ferð. Bæði þessi vitni kváðu flug-
vél þessa liafa flogið óvenjulega lágt, en þoka mikil og
vaxandi á þessum slóðum. Hafi flugvélin horfið þeim
sjónum í þokuhakkann. Samkvæmt vottorði veðurstofunn-
ar var veður á Siglunesi umræddan morgun þannig: ANA
5, súld, skyggni 1—2 km. Skýjaliula 10/10, skýjahæð 50—
100 m.
Ekkja G. höfðaði mál gegn F. vegna sín og ófjárráða
dóttur sinnar og krafðist bóta vegna fráfalls G.
Reisti liún kröfur sínar í fyrsta lagi á því, að eftir þeim
upplýsingum, sem fyrir lágu um veður nyrðra, áður en
flogið var af stað, liafi verið óforsvaranlegt að hefja flug-
ferðina. 1 öðru lagi hafi flugvélinni verið flogið alltof
lágt, er til hennar sást við S. og í þriðja lagi sé ljóst af
upplýsingum veðurstofunnar og framburðum fyrrnefndra
vitna á Siglunesi, að ekki hafi verið flugveður á Siglunesi,
er flugvélin kom þangað. Hafi flugstjóranum þá horið að
snúa við. I stað þess liafi hann hafið blindflug i þoku án
allra örvggistækja til slíks flugs og í næsta nágrenni hárra
fjalla.
Sýltnukröfuna studdi F. í fyrsta lagi þeim rökum,
að 33. gr. gildandi laga um loftferðir verði vart skilin á
annan veg en þann, að ábyrgð eiganda flugvélar fari eftir
venjulegum skaðahótareglum varðandi tjón á farþegum
og farmi, er flugvél flytji. Af því leiðir, að skilyrði skaða-
bótaáhyrgðar F. sé, að hann eða starfsmenn hans, er hann
heri ábyrgð á, hafi átt sök á fjörtjóni G., en á það verði
166