Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Blaðsíða 48

D. SKATTARETTUR.
Iðgjaldsgreiðslur atvinnurekenda
skv. 112. og 113. gr. 1. 50/1946.
Árið 1921 stofnuðu þeir E. og G. firmað S. Slcyldi firma
þetta reka verzlun og eigendur báðir bera ábyrgð á skuld-
bindingum þess. Hafa þeir félagar síðan rekið firmað og
munu einir liafa starfað við það. Firmað hefur sjálfstætt
talið fram til skatts. Samkvæmt framtölum þess 1949—’51
var talið, að það hefði greitt þeim E. og G. tilgreindar
fjárhæðir í laun. Var það i samræmi við þeirra eigin skatt-
framtöl. Skattyfirvöldin töldu, að S. bæri að greiða ið-
gjöld skv. ákvæðum 112. og 113. gr. laga nr. 50/1946
vegna þessara starfsmanna sinna. Var hafin málssókn til
heimtu þeirra.
Skattyfirvöldin töldu, að ekki skipti máli, þótt E. og
G. væru eigendur S., þar eð þeir væru launþegar firmans
í þessu sambandi, sbr. greind lög. Kæmi þetta og skýrt
fram í framkomu eigendanna sjálfra, þar sem þeir telji
sérstaklega fram launagreiðslurnar sjálfir, bæði í fram-
tölum fyrirtækisins og sínum eigin framtölum. Þá væri
ljóst, að fjárhagur fyrirtækisins og þeirra persónulega
væri skýrt aðgreindur.
Af hálfu E. og G. var þvi ákveðið mótmælt, að hægt
væri að líta á firmað sem atvinnurekanda gagnvart þeim,
þar sem þeir væru einkaeigendur þess og bæru alla ábyrgð
á skuldbindingum þess. Yrði firmað alls ekki talið sjálf-
stæður aðili í þessu sambandi, heldur væri einungis um
þeirra eigin rekstur að ræða. Yrðu þeir og ekki taldir laun-
þegar firmans í þessu sambandi.
I fyrrnefndum lagagreinum segir, að hver sá, sem hafi
i þjónustu sinni launþega, skuli greiða iðgjald fyrir þá.
Þá segir í 46. gr. laganna, að launþegi teljist samkvæmt
lögunum hver sá, sem tekur að sér vinnu gegn endur-
gjaldi, án þess að vera sjálfur atvinnurekandi.
Þegar litið var til þess, að E. og G. voru einkaeigendur
174