Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Blaðsíða 44

hans, meðan hún var til viðgerðar á verkstæðinu. Var J.
því sýknaður.
Sýnt þótti, að fyrrnefndur nemi hefði gert sig sekan
um óaðgæzlu, er hann ræsti vél bifreiðarinnar án þess áð-
ur að hafa gengið örugglega úr skugga um, að bifreiðin
væri ekki í gangskiptingu (gír). Á þessari vangæzlu nem-
ans, sem leiddi til fjörtjóns B„ var R. talinn eigi að bera
ábyrgð og þegar af þeirri ástæðu fébótaskyldur vegna
tjóns þess, er af slysinu hlauzt. Varðandi þá málsástæðu, að
leggja hæri nokkurn hluta sakar á B„ var það að visu svo,
að eigi varð séð, að B. hefði liaft sérstakt leyfi til að vera
á verkstæðinu. Hins vegar var dvöl hans þar látin óátal-
in og auk þess algengt, að atvinnubifreiðastjórar, en það
var B. heitinn, dvelji á bifreiðaverkstæðum til eftirlits og
aðstoðar, meðan viðgerðir á bifreiðum þein-a eru fram-
kvæmdar. Dvöl B. á verkstæðinu var því talin eðlileg, eins
og á stóð, og ekkert fram komið, er henti til þess, að hann
hefði sýnt vangæzlu.
Var því óskipt fébótaábyrgð lögð á R.
(Dómur B.Þ.R. 30/5 1950.)
Skaðabætur utan samninga. — Réttur festarkonu
til dánarbóta.
1 júlí 1954 sigldi enskur togari, eign W„ á opinn trillu-
bát, er lá við stjóra á siglingaleiðinni inn til Neskaup-
staðar. Sökk báturinn þegar, en annar þeirra tveggja, er
á honum voru, H. að nafni, drukknaði.
H. var tvítugur að aldri, er hann drukknaði. Hann var
heitbundinn S„ er þá var 18 ára gömul. Höfðu þau opin-
berað festar sínar tveim mánuðum áður, en hafið sam-
húð og stofnað heimili rúmum mánuði áður. Er H. fórst,
var S. þunguð og ól í janúar 1955 dóttur, R„ er H. var
faðir að.
J. móðir S. höfðaði mál gegn W. vegna dóttur sinnar
og dótturdóttur og krafðist bóta þeim til handa vegna
missis framfæranda og röskunar á stöðu og högum.
170