Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Blaðsíða 36

sjá um sölu eignarinnar án þess að séð verði, að H. væri
frá þeirri ráðabreytni skýrt. Gekk fasteignasali þessi sið-
an frá samningum við K. um kaup á eigninni.
H. taldi kaup þessi hafa gerzt fyrir sinn atbeina og bæri
sér því þóknun, svo sem um hefði verið samið. Hóf liann
málssókn gegn E. og sameigendum hans af þessu tilefni.
Sameigendurnir kröfðust sýknu. Var sú krafa á því
reist, að H. hefði ekki leyfi til fasteignasölu fyrir aðra
lögum samkvæmt. Hefði honum þvi ekki verið heimilt að
annast um sölu eignarinnar. Þá var þvi og lialdið fram,
að sala hefði ekki átt sér stað fyrir hans atbeina, en eignin
liefði ekki verið seld, fyrr en meira en tvö ár voru liðin,
frá þvi H. liafði verið veitt fyrrgreint umboð.
Leitt var i ljós, að H. liafði ekki leyfi til fasteignasölu
samkvæmt lögum nr. 47/1938. Var honum því ekki heim-
ilt að taka að sér sölu fasteignarinnar eða gera tilraunir í
þá átt. Af þeirn sökurn var talið, að hann gæti ekki krafið
E. og sameigendur hans um þóknun fyrir það starf sitt.
Var því sýknukrafan tekin til greina og H. dæmdur til
greiðslu málskostnaðar.
(Dómur B.Þ.R. 29/2 1956.)
Ofgreiddur skattur. — Endurheimta.
B. var gert að greiða í söluskatt fyrir árið 1952 og 1953
3% af söluverði þess varnings, er hann framleiddi sjálfur,
en 2% af söluverði vara, er hann seldi fyrir R. B. taldi, að
sér væri óskylt að greiða söluskatt af andvirði þeirrar
vöru, er hann seldi fyrir R., þar eð hann annaðist sölu
hennar í umboðssölu. Bæri sér því aðeins að greiða sölu-
skatt af umboðslaunum sínum. Eftir að söluskattur hafði
verið lagður á B. fyrir 1. ársfjórðung 1952 eftir nefndum
reglum, kærði hann skattálagningu þessa, en fékk ekki
leiðréttingu. Höfðaði hann þá mál til greiðslu mismunar-
ins, er hann hafði greitt með fyrirvara. Féll dómur i liér-
aði og Hæstarétti á þá leið, að lionum bæri einungis að
greiða söluskatt af umsýsluþóknun sinni. I samræmi við
162