Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Blaðsíða 61

og kostnaðarmaður, var og höfundur að flestu því, er í
ritinu birtist. Einstöku menn, t. d. Klemens Jónsson, síðar
landritari og ráðherra, lögðu þó dálítið efni af mörkum.
Utgáfan hætti 1901.
Næsta tilraun um útgáfu lögfræði-tímarits var gerð 1922.
Ritið var nefnt: „Tímarit lögfræðinga og hagfræðinga".
Ritstjórn höfðu þeir á hendi: Lárus H. Bjamason hrd.,
Ólafur Lárusson prófessor og Þorsteinn Þorsteinsson hag-
stofustjóri. Um aðdraganda að útgáfunni og tilgang segir
á þessa leið í inngangsorðum:
„Síðan „Lögfræðingur" Páls amtmanns Briem hætti að
koma út um áramótin 1901—1902 hafa Islendingar eigi
átt neitt rit, er sérstaklega hafi f jallað um lögfræði og hag-
fræði. Og koma þó fáar fræðigreinar frekar við hag al-
mennings en þær. Læknar komu sér upp tímariti 1915 og
prestar 1919.
Engi’i þjóð er jafn áríðandi og Islendingum, að eiga
vekjara í sem flestúm greinum. Veldur því meðal annars
fjarlægð landsins frá menningarlöndum og fámenni og
frumbýlingsháttur þjóðarinnar á flestum sviðum.
Til þess að varna því, að þessar fylgjur vorar valdi
þeim uppdrætti, sem vanalega fylgir einangrun, hafa flestir
lagamenn og hagfræðingar í Reykjavík stofnað félag til
þess aðallega að gefa út tímarit, er ræði lögfræðileg og
hagfræðileg efni.
Er til þess ætlazt, að tímaritið komi út einu sinni á
hverjum ársfjórðungi, 2örk í hvert skipti og kosti 20
krónur á ári.
Tímaritinu er aðallega ætlað að flytja frumsamdar fræði-
greinar, ritdóma og fagnýjungar frá útlöndum. En það
mun líka taka þátt í umræðum um mikilsvarðandi löggjaf-
arefni og lagaframkvæmdir, eptir því sem atvik renna
til.
Félagið hefur fengið 1000 króna styrk úr Sáttmálasjóði
og kann Háskólaráðinu beztu þakkir fyrir hjálpina. Að
öðru leyti verður félagið að spila upp á eigin spýtur.
187