Tímarit lögfræðinga - 01.01.1960, Page 15

bortfaldet." Ráðuneytið skýtur málaleitun stiftamtmanns
til álita ýmissa aðilja, en bendir á fyrir sitt leyti, að
rétt muni vera að breyta þinglýsingarlöggjöfinni i það
horf, að lýsing í héraði dugi, en í annan stað sé vert
álita að takmarka veðsetningar og láta þær aðeins ná
til fasteigna og handveðs. Upp úr þessum aðgerðum varð
það síðan, að sett var tilsk. 24. apríl 1833, — fyrsta heild-
arlöggjöfin, og með nokkrum hætti hin eina, um þing-
lýsingar hér á landi.
Tsk. 24. apríl 1833 er merlc lagasmíð og með henni
var brotið blað í íslenzkri þinglýsingarsögu. Þykir því
rétt að skýra nokkuð frá efni hennar. Um það, hvaða
skjöl séu háð þinglýsingu, segir i 1. gr. tilsk., og er þar
getið afsalsbréfa, pants-skuldabréfa og annarra skjala,
„er liafa eigindóms afhendingu til augnamiðs, eður hvar
með nokkur iskylda leggst á góz og eigindóm, svo og af
sérhverju öðru skjali, sem lesið verður til að ná ein-
hverri umkomu yfir eins eiganda umráðum yfir eign-
um sinum“. Hér er ekki sérstaklega getið um gjafabréf,
svo sem gert er í D.L. 5-3-30, og heldur ekki makaskipta-
bréf, en ljóst er að þau falla undir afsalsbréfin. í 2. gr.
tilsk. eru sett fyrirmæli um það, hvar þinglýsa skuli
skjölum. Eru þau ákvæði rniklu rækilegri en hliðstæð
ákvæði í D. og N.L. Um framkvæmd þinglýsingar er
sú regla sett, að þinglýsing fjTrir Landsyfirdómi er af-
numin, en látið sitja við afhendingu skjals til héraðs-
dómara og lýsingu skjals á héraðsþingi. Um lýsingu
skjals á þingi giltu hins vegar mismunandi ákvæði eftir
því, hvort skjali var þinglýst í Reykjavik eða utan lienn-
ar. í Reykjavík skyldi lestur skjala fara fram á bæjar-
þingi, sem hevja skvldi vikulega, en á liinum árlegu
manntalsþingum utan Reykjavikur. Ekki var heimilt að
þinglýsa skjölum á aukadómþingum. Um réttaráhrif þing-
lýsingar giltu einnig mismunandi reglur eftir þvi, hvort
þinglýst var í Reykjavík eða annars staðar á landinu.
1 Revkjavík skyldi beita D.L. 5-3-28 til 30 um þetta efni.
Tímarit lögfræSinga
13