Tímarit lögfræðinga - 01.01.1960, Blaðsíða 20

síðan síðasta þing var háð. 1 þessum lögum var svo ákvæði
um þinglýsingu skjala fyrir hrepp, sem farinn var í eyði.
Að lokum er þess að geta, að lög nr. 65/1957 hafa breytt
ýmsum frestum í sambandi við þinglýsingu á veðhréfum,
er veita sjálfsvörzluveð í lausafé.
Að sérlögum, er varða afnámingu veðskuldabréfa, verð-
ur síðar vikið.
III.
Þinglýsingarlöggjöf hefir verið rædd rækilega á Norð-
urlöndum, og tiltölulega nýlega hafa átt sér stað miklar
breytingar á þeirri löggjöf á öllum Norðurlöndunum,
nema Islandi. Þinglýsingarlöggjöf var þegar til umræðu
á fyrsta norræna lagamannamótinu 1872. Á lagamanna-
mótinu norræna 1887 var þetta mál eitt aðalmál mótsins
og loks var það mjög rætt á lagamannamótinu 1931. Pró-
fessor Vinding Kruse við háskólann i Kaupmannahöfn
l^irti á árinu 1923 mikið rit um þinglýsingar og setti þar
fram ýmsar tillögur til gagngerðra endurbóta eða nýskip-
unar á þinglýsingarkerfinu danska. Samdi prófessor-
inn siðan frumvarp til þinglýsingarlaga, sem lögtek-
ið var í Danmörku 1926. Meginreglurnar í þessari
löggjöf voru hafðar til liliðsjónar við samningu
finnsks frv. til nýrra þinglýsingarlaga, og var það sam-
þykkt 1930. Sama gegndi um sænsk lög um „lagfart", sem
lögtekin voru 1932 mjög að frumkvæði Karls Schlyters,
og norsku þinglýsingarlögin nr. 2, 7. júní 1935, en aðalhöf-
undar þeirra voru þeir Ole Harbek og Erik Solem. Þess
skal getið, að dönsku þinglýsingarlögin frá 1926 voru
öðrum þræði samin að þýzkri fvrirmynd, þótt margt sé
þó frumlegt í dönsku lögunum.
Skal nú víkja stuttlega að þeim jiáttum þinglýsingar,
sem brevtt var við endurskoðun Norðurlandalaganna.
Tilhögun skjalavörzlu tók stakkaskiptum og var horfið
frá fastbundnum skjalabókum. Lausblaðabækur voru
teknar upp sem þinglýsingarbækur. Dagbókarkerfi, sem
18
Tívrarit lögfrceöinc/a