Tímarit lögfræðinga - 01.01.1960, Side 37

þegnir þinglýsingu samkv. 2. málsgr. 31. gr., án tillits
til lengdar afnotatíma.
AS sjálfsögðu er þaS ærið álitamál, hvernig haga eigi
reglum um þinglýsingu afnotasamninga, og veldur þar
m. a. vandkvæðum, að ekki er til lieildarlöggjöf um leigu-
samninga. Hitt mun ekki orka tvímælis, að reglurnar,
sem frv. geymir, eru skýrari en þær, sem nú eru taldar
gilda, og er það vissulega mikilvægt að draga úr óvissu
á þessu sviði.
Eins og kunnugt er, hefir það tíðkazt mjög mikið síð-
ustu árin, að leigusali taki fyrirfram greidda leigu af leigu-
taka um lengri eða skemmri tima. 1 3. málsgr. er ákvæði
um þinglýsingu í sambandi við slíka greiðslu, og er hún
áskilin, ef greiðslan miðast við meira en eitt ár fram í tim-
ann, þó svo að þinglýsingar er ekki þörf, ef fyrirfram-
greiðslu er getið i þinglýstum samningi. Að gildandi rétti
mun vera óljóst, hvernig þing'ýsingarreglum sé háttað i
sambandi við fyrirfram greidda leigu, og er mikil ástæða
til að taka þar af tvimæli.
Að gildandi rétti verður að telja, að réttindi, sem aflað
er með hefð, séu ekki háð þinglýsingu, að því er til réttar-
verndar tekur, og gegnir hinu sama um réttindi, sem feng-
in eru með eignarnámi og réttindi, er hvíla á lögveði, nema
sérstaklega sé vikið að öðru í einstökum 'lögum. Við samn-
ingu frv. þótti brýn ástæða til að taka það til endurmats,
iivort þessar reglur væru viðhlitandi, og má raunar þegar
geta þess, að þessi þrjú atvik um réttindaöflun eru háð
þinglýsingu eftir dönskum iögum og norskum, nema lög-
veðréttindi samkv. norsku lögunum.
Lögveðréttindi fylgja, sem kunnugt er, einkum kröfum
hins opinbera út af sköttum og gjöldum. Raunar geta þau
einnig sprottið út af skiptum einstaklinga, sbr. í því sam-
bandi hrd. XX/410—11. Ljóst er, að talsvert brotamikið
yrði að áskilja þinglýsingu á lögveðréttindum yfirleitt,
og myndi það auka til muna störf þinglýsingardómara og
35
Tímarit lögfræöinga