Tímarit lögfræðinga - 01.01.1960, Síða 38

valda aukakostnaði. Á hinn bóginn er oftast, en þó ekki
alltaf, alkunna, hvaða kröfum fj'lgir lögveðréttur, og er
mönnum, sem skipti eiga við eiganda fasteignar, oftast
gerlegt að ganga úr skugga um, hvort slíkar kröfur hvíli
á eign. Naumast verður því talið, að það höggvi mikið
skarð í viðskiptaörj'ggið, þótt lögvernd lögveðréttinda sé
óliáð þinglýsingu. Af þessum sökum er svo fyrir mælt i
32. gr. frv., að lögv'eðréttindi séu ekki háð þing-
lýsingu, nema lög segi annað. Eru dæmi þess, að þing-
lýsing lögveðréttinda sé boðin, sbr. t. d. 1. 3/1878, 62. gr.,
1. 56/1933, 2. gr., k 77/1936, 2. gr. og 1. 80/1947, 44. gr.
Eins og rakið er í greinargerð, var tekið sérstaklega til at-
hugunar í sambandi við lögveðréttindi, hvort ástæða væri
til að áskilja þinglýsingu, þegar t. d. tvö ár væru liðin frá
eindaga þeirrar kröfu, sem lögveðrétturinn fylgir. Eru
ýmis rök, sem mæla með slíku skipulagi, þótt horfið
hafi verið að því ráði að láta eitt og liið sama yfir öll lög-
veðréttindi ganga, hvernig sem til hagar um þau.
1 32. gr. frv. er tekin upp tillaga um það, að réttindi
samkv. eignarnámsgerð og réttindi, sem styðjast við hefð,
séu háð þinglýsingu. 1 báðum tilvikum skiptir það veru-
legu máli fyrir viðskiptalífið, að glögg gögn liggi fvrir
um þessi réttindi, og þó einkum eignarnámið. Er það yfir-
leitt keppikefli frá sjónarmiði þinglýsingar, að hreinar
linur skapist í þessum efnum, og fyrr en siðar verður
hinn nýi rétthafi í flestum tilfellum að afla sér formlegr-
ar heimildar að eign. Með þessu móti verða þinglýsingar-
bækurnar og gleggri upplýsingarheimild um réttindi yfir
fasteignum heldur en nú er.
5. Gildisáhrif þinglýsingar.
Þinglýsingarkerfið stuðlar að því, að menn geti fengið
upplýsingar um ýmis réttindi j’fir fasteignum í þinglýs-
ingarbókunum og treyst því, sem þær bækur segja um
eignarheimildir o. fl. Hér er þó sá agnúi á, að vel má vera,
36
Tímarit lögfrœSinga