Búnaðarrit - 01.01.1891, Síða 44

40
höld á sauðfje, eins og þau gleyptu eigi lítinn hluta af
afrakstri þess, en mjer reyndist eigi svo. Jeg varð að
vísu eigi fyrir neinum sjerlegum óhöppum, og þeim van-
höldum, er beinlínis eða óbeínlínis leiða af fóðurskorti
hafði jeg ekkert af að segja; svo vil jeg og geta þess,
að jeg gat eigi talið það mikinn skaða, þó skera þyr/ti
kind að haustinu, meðan hún var í fullum holdum og
var búin að eyða litlu eða engu heyi.
Þó mikill sje munur á, hvernig hver kýr borgar
fóður sitt, þá er enn þá meiri munur á þessu, að því
er sauðfjeð snertir, og fer tilkostnaðurinn við það og
afraksturinn af því, eigi að eins eptir gæðum skepn-
anna, heldur og mjög svo eptir útbeit og landgæðum á
hverjum stað, svo sumstaðar má fá langtum meira fyrir
heyið, en það sem hjer hefur verið nefnt, en á öðrum
stöðum getur það aptur verið mun minna. Hinar helztu
afurðir sauðfjárins, ull og kjöt, eru og töluverðum verð-
breytingum undirorpnar. Enn fremur er þess að gæta,
að kostnaður við fje vex jafnaðarlega eigi nærri að sama
skapi sem fjenu fjölgar. En hvernig sem á þetta er
litið, þá er það víst, að það er næsta mikilsvert fyrir
hvern bónda að gjöra sjer glöggva grein fyrir, hversu
mikið hann fær fyrir hey sitt hjá liverri skepnutegund,
og optast mun sú verða raunin á, ef rjett er að gáð,
að heyin eru svo mikilsvirði, að miklu er til þess kost-
andi, að hafa þau sem mest og bezt.
Eiríkur Briem.