Búnaðarrit - 01.01.1891, Side 68

M
með tiaustinu. Mjer finnst því ekkert vera nær eða
tiltækilegra sem stendur, en að menn tæki sig almennt
saman fyrir haustið, og hyggju sig rækilega út með
þessi áðurnefndu meðul, og forskriptir um brúkun
þeirra, annaðhvort eptir hinum tilvitnuðu hókum eða
frá læknum, og brúkuðu þau svo alveg eptir fyrirsögninni1
nákvæmlega og þolinmóðlega; að þeirri tilraun lokinni, er
hún liefði verið gjörð í flestum eða öllum bráðafárs-
plássunum mætti fyrst skýran og að líkindum órækan
dóm kveða upp um það, hvort lyfjanotkun væri til
nokkurs gagns við sýki þessari eða alls einskis, og í því
skyni þyrftu almennar skýrslur að gefast á sínum tíma
um tilraunirnar.
Það sem til varnar og varnarráða, hvort sem með
lyfjum er eða öðru, kemur gegn bráðafárinu, það er og
verður þó án efa aðalatriðið, og til þess verða allir, sem
hlut eiga að máli, að Ieggjast á eitt með að komast fyr-
ir hinar sönnu orsakir þess, að minnsta kosti hinar
ytri og framleiðandi orsakir, og þó þær virðist allt til
þessa vera svo mjög ýmislegar og samtvinnaðar, og
stundum með öllu ómerkjanlegar, þá mun svo þó eigi
vera í raun og veru, og má fullyrða, að aðalorsökin til
þessarar sýkingar sauðfjár vors liggur í appeldinu, liirð-
ingunni og meðferðinni á fjenu, sem ábótavant er og í
ýmsu skökk, sjer í lagi um það leyti, sem móttökuhæfi-
legleiki fjárins er mestur fyrir sýkinni; með verulegum
umbótum og breytingum, á þessu myndi hún eflaust
1) Meun skulu ekki láta pað glepja sig eða kindra, að fieiri
enn eitt og það jafnvel ólík lyf, eru ráðlögð gegn sýkinni, það
er engin vou, að öðruvísi sje eun, og að nokkurt höfuðlyf eða
einkunnarlyf (specificum), finnist við bráðafárinu nokkurntíma er
næsta efasamt; yfir höfuð fer trúin á slík lyf dofnandi að und-
anteknum innsetningum eða innspýtingum efna.