Búnaðarrit - 01.12.1919, Qupperneq 23

BtíNAÐARRIT
245
2. Að fá þá hesta, sem til reiðar eiga að vera, sterkari
og þolnari, án þess þeir missi fyrir það nokkuð í
lipurð, fimleik og fjöri, sem alt eru höfuðkostir reið-
hesta, og sem því er áriðandi að fremur aukist en
rýrni.
En þessar kröfur eru þannig vaxnar, að þær verða
ekki samrýmdar nema að nokkru leyti.
Fyrsta sporið, er stiga ftarf, ef verulegra umbóta er
að vœnta, og án þess öðru livoru sje tefit í voða, er að
aðgreina þá hesta, som hæfastir eru að öllu samtöldu
til dráttar og reiðar, í tvo flokka: akhestaflokk og reið-
hestaflokk, og rœkta livorn fiokk fyrir sig stranglega
aðskilinn frá hinum.
En að þessu hefir þetta ekki verið gert.
Á síðari árunum, eftir að söluverð útfluttra hrossa
hækkaði, og stærri hestarnir hafa verið borgaðir hærra
verði en þeir smærri, hefir mönnum skilist, hve áríðandi
er fyrir útlenda markaðsverðið, að hrossin sjeu sem
stærst. Áhugi fyrir umbótum er því vaknaður alment.
Þetta sýna kynbóta-samþyktir þær, sem á eru komnar
í mörgum hjeruðum, einkum þeim, sem ala hross upp
til sölu. Að vísu mun mikið vanta á, að samþyktunum
sje fylgt sem skyldi, en nokkurt gagn hafa þær þó óefað
gert.
En að þessu hefir umbótaviðleitnin mestmegnis eða
eingöngu miðast við stærðina, vegna útlenda markaðs-
verðsins, þar sem hestarnir eru lceyptir til dráttar, og
stærri hestarnir eru því borgáðir hærra verði að öðru
jöfnu, en þeir smærri. Þetta sýnir sig í því, að menn
liyllast nú orðið til þess, að fá stóra graðhesta. Á hitt
mun því miður víðast minna litið, að hesturirm sje vel
bygður og samræmilega. Þetta er þó ekki minna vert
í'yrir útlenda verðið og alt- kostagildi hestsins. Menn
verða vel að gæta þess, að verðmæti hestsins, hvort
heJdur er til innlendra afnota eða á útlendum markaði,
fer eítir starfhæfi hans. En hve staríhæfur hesturinn er,