Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 13
BÚNAÐARRIT
7
en starargróðurinn fær eðlilegri vaxtarskilyrði, verð-
ur einráður og dafnar mun betur en ella.
Fjölmörg dæmi þessa sáust eftir hina stuttu áveitu
í sumar, þar sem veitt var á þjóttumýrar með blend-
ingsgróðri. Þurlendistegundir biðu lægra hlut, stör-
in þaut upp, og þar sem varla hafði verið bithagi
áður, varð svo að segja í vetfangi viðunandi eða
góð slægja.
F*ó áveitutíminn væri aðeins einn mánuður, þá
varð hjá þeim, sem búnir voru að hlaða flóðgarða,
og höfðu full not vatnsins, ágæt slægja. Víða, að
maðurinn sló 10—12 hesta á dag og jafnvel dæmi
til 18 hesta á þýfðu landi. Þar sem áveitan náði
ekki til, voru slægjur fremur rýrar; óhætt að segja
með lakara móti.
Engin líkindi eru til þess, að hin snöggu viðbrigði
í gróðri hafi stafað af því, að vatnið hafi með á-
burði sínum komið grasaukanum af stað. Hitt liggur
beint við, að áveitan hafi breytt hinum lífeðlislegu
vaxtarskilyrðum, til hagnaðar fyrir hinn eindregna
mýragróður, og því hafi graslag og grasvöxtur breyst.
Með því að skapa mýragróðri eðlilegri vaxtarskil-
yrði en áður, dafnar hann betur, og getur í ríku-
legra mæli notað sjer frjóefni þau, sem fyrir eru í
jarðveginum.
Reynsla manna undanfarin ár, áður en veitt var
á Flóann úr Hvítá, bendir í sömu átt. Hjer og þar
hafa verið hlaðnir flóðgarðar. Við þá hefir safnast
rigningarvatn, þegar svo hefir borið undir. Á skömm-
um tíma hefiir graslagið breyst svo gersamlega og
grasvöxtur aukist, að úr ónýtu landi helir orðið góð
slægja. Er hjer eigi nema áhrifum hins efnasnauða
rigningarvatns til að dreifa.