Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 15
BÚNAÐARRIT
9
leið getu bænda, til að standa straum af kostnaði
hennar. Því verður að leggja kapp á, að ábúendur
Flóans geti sem fyrst aukið framleiðsln sína, og komið
afurðum sinum á markað.
Og stefna ræktunarmálanna í Flóanum verður í
stuttu máli að vera þessi:
Að áveitan lyfti undir túnræktina. Grasaukinn,
framleiðsluaukinn, áburðaraukinn, sem áveitan gefur
hagnýtist við samfeldar og stórfeldar túnaumbætnr.
Til þess að koma þessu í kring, þarf meðal annars
að sjá fyrir haganlegri framræslu túnstæða á öllum
þeim jörðum í Flóa, þar sem þvi verður við komið.
Og sú tíð getur kornið, að áveituvatnið úr Hvítá
verði notað jöfnum höndum til áveitu fyrir starar-
gróður og til vökvunar í þurkatíð fyrir framræsta
og fullræktaða töðuvelli.
Margoft hefir því verið hreyft, að Flóaáveitan
myndi vart koma að tilætluðum notum, nema með
því móti, að býlum fjölgaði í Flóanum. Þeir ábú-
endur sem þar eru nú, myndu eigi geta ræktað alt
landið.
Eins og kunuugt er, er gert ráð fyrir því í Flóa-
áveitulögunum, að bændur eigi kost á því að láta
af bendi land til ríkissjóðs upp í áveitukostnað. Er
ætlast til þess, að landi því sem ríkissjóður eignast
sje þannig háttað, að þar sje hægt að reisa nýbýli.
Nefndin hefir eigi tekið þetta nýbýlamál til ræki-
legrar meðferðar, að eins hugleitt það lítilsháttar.
Enn er það i óvissu, hvort bændur láta land upp
í áveilukostnaðinn. Á meðan svo er, er eigi ástæða
til að taka það viðfangsefni til úrlausnar, hvernig
ríkissjóður eigi að ávaxta þá eign sina. Hvort bænd-
ur yfirleitt láta land af hendi svo miklu nemi, fer