Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 186
180
BDNAÐARRiT
anna, mundi ómögulegt að hindra smitidreifingu að svo
vöxnu máli, en því miður sýnir reynslan að fjöldi
mjólkurbúa rækir ekki skyldur sínar, en reynir eins og
mögulegt er, í þetta skifti á einu sviði, í annað skifti
á fleiri sviðum, að komast fram hjá fyrirmælum yfir-
valdanna".
Af framanskráðu sjest, að það er langt frá því, að
gerilsneyðing mjólkurbúanna sje einhlit til þess að fyrir-
byggja smitiflutning frá þeim með undanrennunní, sem
send er heim og notuð til svina- og kálfaeldis. En það
«r ekki einungis undanrennan, heldur einnig mjólkur-
afurðirnar — smjörið og ostarnir — sem geta verið
smitimengaðar. Fyrir land, sem vill verjast gin- og
klaufaveikinni, þýðir þessi möguleiki á smitimengun að
miklu leyti það sama og engin gerilsneyðing. Reyndar
lítur próf. Jensen svo á, að nokkurn veginn sje óhætt
að treysta því, að efnabreytingarnar í smjörinu og ost-
unum eyðileggi sýkiefnið. En þá er sá möguleiki óneitan-
lega fyrir hendi, að báðar þessar vörutegundir geti smit-
ast eftir að gerðinni er lokið. En sennilega er þessi
hætta þó engan veginn mikil.
Þá getur próf. Jensen þess, að smitiflutningur með
heyi, hálmi og rófum eigi sjer hæglega stað. Sama er
að segja um fóðurbætirinn (olíukökur, hrat o. fi.), telur
hann að sýkin flytjist oft með honum, og að hann hafi
mikla þýðingu fyrir smitflutning innanlands, þótt ekki
sje hægt að álíta, að smitflutningur með fóðurbæti sje
algengur landa á milli. Verstir eru þó pokarnir, sem
notaðir eru undir fóðurmjöl og annan fóðurbæti.
Danir hafa bannað fyrir löngu allan flutning frá sýkt-
um eða grunuðum stöðum á heyi og hálmi, húðum, horn-
um, klaufum, dýrahári, ull, nýjum eða linsöltuðum slátur-
afurðum o. fl. vörutegundum. Er getið um þær flestar
hjer að framan og skal það ekki endurtekið.
Auk þess hafa Danir stranglega bannað allan burt-
ílutning eða notkun húsdýraáburðar á sýktum býlum.