Búnaðarrit - 01.01.1928, Síða 189
BÚNAÐARRIT
183
Margt af því, sem hefir stórkostlega þýðingu fyrir smiti-
flutning innanlands, hefir mjög litla eða enga þýðingu
fyrir smitun milli landa þar, sem yfir lengri úthöf eða
aðrar torfærur er að sækja. Til þess að nefna eitthvað,
skal jeg þessu til sönnunar benda á vatnsból, ýmsa
harða og sljetta muni, og að lokum á mannaferðina.
Innanlands og milli landa, þar sem engar torfærur eru
á landamærunum er smiti, sem berst með mönnum, aðal-
orsökin til flutnings og útbreiðslu sýkinnar. Þetta horfir
alt öðruvísi við fyrir oss, eins og jeg skal drepa á síðar.
Einmitt vegna þessa, er aðstaða vor íslendinga sjer-
staklega góð til að verjast veikinni, og þessi aðstaða
ætti að vera okkur hvöt til þess að gera allar skyn-
samlegar ráðstafanir gegn því, að hún bærist hingað.
Hins vegar má heldur ekki treysta um of á aðstöðuna,
og aðhafast ekkert. Enginn vafi er á því, að veikin get-
ur borist hingað, og því er þörf á skynsamlegri varúð.
Sýna dæmin frá Englandi þetta Ijóslega.
Það, sem jeg tel langsamlega hættulegast, að því er
snertir smitiflutning frá útlöndum hingað, er vöruflutn-
ingurinn. En það eru einungis fáar vörutegundir, sem
hægt er að álíta að nokkur veruleg hætta stafi af. Eink-
um eru það þessar vörur: Hey og hálmur máske rófur,
kartöflur og annað hraðvaxið grænmeti, og svo afurðir
þeirra dýra, sem eru móttæk fyrir veikina, t. d. nýjar
sláturafurðir, ull, hár, fiður o. s. frv.
Miklu hættuminni tel jeg mannflutningana. Fyrst ber
þess að gæta, að í útlöndum er mjög strangt eftirlil
haft með mönnum, sem koma frá eða ferðast um sýkt
svæði. Ekki má þó treysta um of á þetta, því að eins
og getið er um hjer að framan er oft slakað til á sótt-
varnarráðstöfununum, þegar sýkin hefir gengið lengi í
einhverju landi og nálgast það að verða þar landlæg.
Ennfremur mun það ótýtt að menn noti sömu fötin við
skepnuhirðingu eða við gripaskoðanir og á farþegaskip-
um. Auðvitað geta menn haft þau með sjer og geta