Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 258
252
BtíNAÐARRIT
Meðal þetta fæst víst hjá flestum læknum, en jafnvel
þó jeg hafi notað meðal þetta í mörg ár, með góðum
árangii, þá vil jeg þó benda mönnum á, að fá fyrii-
sögn dýralæknis um notkun meðalsins. Jeg fjekk meðal
þetta í fyrstunni eftir iyfseðli frá Magnúsi Einarsyni
dýralækni.
Ýmislegt mætti nú tína hjer fleira til undir þenna
kafla, en jeg hirði eigi um það að sinni.
II. Fóðrun á lömbum.
Jeg hefi hjer að framan leitast við að skýra í nokkr-
um dráttum þá hagkvæmustu leið, til að koma í veg
fyiir, að ungviðin (lömbin) bíði hnekki á hinni fyrstu
göngu æfinnar, með því að hiiða og fóðra mæður þeirra
með skynsemi og samviskusemi. „Lengi býr að fyrstu
geið“. Og er mikill sannleikur í því.
Ýmsir halda á móti því, að lömbin gangi undir mæðr-
um sínum alt haustið og fram á vetur, álíta að það
hnekki ánum. Tímabærar ær mjólka venjulega lítið,
þegar kemur fram yfir rjettir, og þó að lömbin hlaupi
undir þær við og við, þá láta þær þau sjaldan sjúga
nokkuð að ráði, þó þær fyrir þetta ef til vill haldist
opinspena nokkuð fram eftir, og jeg álít að þetta geri
þeim lítið eða ekkert til. Hins vegar geta síðbærur farið
illa á þessu, þær mjólka oft langt fram eftir vetri, ef
undir þeim gengur, leggja af og verða gelgjulegar.
Lömbin hafa að vísu betri þrif meðan þau sjúga, en oft
verða þau vandgæfari í fóðri, meltingarfæri þeirra minna
þroskuð, og lystin því minni, seinni til að læra át og
viðkvæmari fyrir ónákvæmni í fóðrun og hiiðingu. En
þrátt fyrir þetta hefi jeg hylst til þess, að lömbin gengi
með mæðrum sínum, þar til þau eru tekin á gjöf. Jeg
lít svo á, að þessu fylgi fieiri kostir en ókostir. Lömb-
unum líður betur að vera með mæðrum sínum, og
kynnast högunum, sem þau eiga að ganga á í framtið-