Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 268
262
BÚNAÐARRIT
þeir aö haustinu leggja af sem nokkru nemur, gott
viðhaldsfóður fram að fengitíma, en úr því jafnt og
sígandi eldi, aukið og bætt að kostum eftir því sem
lengra líður og lyst og heilsa leyfir, og slíkt fóður
verða þeir að hafa fram í gróður. Þó er sjálfsagt að
beita þeim nokkurn tíma, áður en þeim er slept, fram-
förin getur haidið áfram fyrir það, ef þeim er geflð gott
fóður með beitinni. Ef lyst og meltingarfærum lamb-
hrúta er ekki ofboðið framan af vetri með ógætilegri
fóðrun, þá er venjulega skemtilegt að fóðra þá seinni
hluta vetrar. Jeg tel ekki gott fóður á tímabornum
lambhrútum, ef þeir ekki þyngjast að minsta kosti um
15—20 pd. yfir veturinn. Lambhrútar sem eru ungir
í aldri þurfa helst að þyngjast meira.
IV. Forystnfje.
Jeg ímynda mjer að flestir, sjerstaklega þeir sem búa
á útbeitarjörðum, sjeu mjer sammála um það, hversu
mikið gagn og yndi megi hafa af góðu forystufje. Jeg
þekki margar sögur um það, að góðar forystukindur
hafa bjargað fje og fjármanDi heim til húsa í mann-
drápshriðum. Því miður hefir frægðarsögum gömlu garp-
anna (forystusauðanna) ait of lítið verið haldið á lofti.
Góðu forystufje fer áreiðanlega fækkandi síðan sauða-
eignin gekk fyrir ætternis stapann og gömlu beitar-
skarfarnir fjellu í valinn. Fáum þykir víst borga sig að
hreinrækta forystufje, nema Þingeyingum, og frá þeim
berst við og við dálítið af forystufje út um landið.
Jeg vil með línum þessum hvetja menn fastlega til þess,
að leggja drög til að eignast gott forystufje. Það sparar
marga tugguna, og svo er það göfgi og heiður fyrir
hvern mann að eiga góðar og vitrar forystukindur.
Menn hljóta að geta sannfærst um, að það er mikill
munur að koma fjenu í haga í hálku og ófærð með
forystukind, þegar fjeð spinnur sig í halarófu kind fyrir