Búnaðarrit - 01.01.1928, Side 270
264
BÚNAÐARRIT
er á flestum bæjum hjer í sveitinni eitthvað af allgóöu
forystufje og sumu ágætu. En sá maður sem hjer hefir
lagt mesta rækt við forystufjeð er Guðmann Árnason,
bóndi í Klömbrum í Vesturhópi. Hann hefir hreinræktað
það nú í nokkur ár, og mun gera framvegis, og eru
farnar að berast frá honum góðar kindur. Jeg vil benda
mönnum á, að panta forystufje frá Guðmanni. Sumar
forystuær hans eru jafnaðarlega tvílembdar, þurfa lömbin
því betra uppeldi og ætti helst ekki að láta ærnar fá
fyr en á 3. vetri, þá getur fje þetta orðið sæmilega
þroskamikið.
Y. Fóðurhætir.
Jeg lít svo á, að menn geri alt of lítið að því að nota
fóðurbæti, þegar heyforðinn er mestmegnis hrakinn og
ijelegt fóður. En fóðuibætir þarf að vera góð og ósvikin
vara, en því láni er nú sjaldnast að fagna. Sá fóður-
bætir sem venjulega er mest notaður til sveita er síld
og iýsi eða lifur. Sildin, sem við fáum, er venjulega
stórskemd, þrá og morkin, en þó brimsölt, oft umsöltuð,
saltið stundum x/8 af innihaldinu. í lifrarfötunum oft
—V* af sjó, og lifrin oft þrá og löðrandi í sandi,
smásteinum og ýmsum óþverra. Svona vöru líðst mönn-
um óátalið að selja fylsta verði. Þó hefir mjer auðnast
stöku sinnum að ná í vel verkaða síld og fisklifur.
Annan fóðurbæti hefi jeg ekki notað, svo teljandi sje, handa
sauðfje, Ýmsir hæla síldarmjöli, sem reynt hafa. Ný síld er
ágætis fóðurbætir. Lítið lakari ef hún er nýleg, lítið söltuð
og óskemd. Jeg náði í 2 strokka af slíkri síld eitt kulda-
og gróðurleysis vor. Ærnar voru farnar að bera, en jeg
hafði lítið af góðu fóðri handa þeim. Jeg Ijet lamb-
ærnar liggja úti, smalaði þeim einu sinni á dag, gaf
þeim litla heytuggu og hafði 3 ær um síldina. Þeim
fór ágætlega að, og fæddu vel lömb sín. Skemd síld er
mjög varhugavert fóður. Þó tel jeg hag að gefa hana