Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 271
BtJNAÐARRIT
265
lítiÖ eitt, brædda við hægan hita, og stappaða saman
við Ijelegt hey, sem illa jetst, en þó einkum með úti-
gangi. Heyið jetst betur og fjeð gengur skarpara að
jöiðinni. Sama er að segja um þrátt lýsi. En því má
ekki gleyma, að jafnvel þó hægt sje að láta fje jeta
fylstu gjöf að vöxtum af ljelegu heyi, með slíkum fóður-
bæti, þá verður að gefa eitthvað af góðu heyi með;
annars getur það orðið svikafóður, og margir hafa á því
flaskað. Þrá og skemd feiti, ógætilega gefin, hefir bein-
línis skaðleg áhrif á meltiDgarfæri skepnanna. Að gefa
ákveðnar reglur fyrir slikri fóðurbætis-gjöf leiði jeg hjá
mjer. Eitt sinn seinni hluta vetrar, í langri innistöðu,
ætlaði jeg að mismuna nokkrum rosknum tvílembum,
með því að gefa þeim óbrædda síld. Síldin var nú ekki
af verstu tegund, en þó dálítið skemd og brimsöltuð,
samt þvoði jeg hana. Jeg hafði 4 ær um síldina. Brátt
kom það i ljós, að ær þessar báru sig sultarlegar en
hinar ærnar. Þær átu ijámýs og jafnvel skít, sem hinar
ærnar, í sama húsi, litu ekki við; einnig drukku þær
meira. Þær virtust nú batna að svip og háralagi, en
hjeldust þó naumast við, voru ver haldnar en hinar
ærnar. Niðurstaðan af þe3sari tilraun var augljós: Salt-
umsetningin of mikil, meltingin of ör, kröfðust því meira
fóðurs — og þurftu þess vissulega, til þess að vera jafn
vel haldnar og hinar ærnar.
Jeg býst nú við að útkoman hefði orðið önnur og
skárri, hefði jeg beitt þessum ám, enda hefir mjer reynst
síld, ekki verri en þessi var, til bóta með beit.
Á þessu eina dæmi er nú að vísu lítið að byggja,
en það hafa ýmsir fleiri komist að alveg sömu niður-
stöðu. Vel verkuð fisklifur er eitt það mesta ágætis-
fóður sem jeg hefi gefið sauðfje, biædd við hægan hita
og gefin í heyjum. Hún er það fóður sem allir, er fóður-
bæti kaupa, ættu að sækjast eftir sjerstaklega, því
hrakin og Ijeleg hey má gera að góðu fóðri með henni.
Með vel verkaða lifur er ekkert vandfarið, þó töluvert